Kirkjuritið - 01.06.1942, Blaðsíða 5

Kirkjuritið.
Stríðskirkja Noregs.
Kirkjuritið liefir áður skýrt frá J)ví, hvernig forystu-
uaenn norsku kirkjunnar liafa tekið liöndum saman,
þrátt fyrir allan skoðánamun, til einhuga starfs fvrir
land sitt og J)jóð. Verða J)au samtök því traustari sem
Uieir revnir á og stríðið þyngist, er kirkjan hlýtur að
lieyja.
I.
Hins sama hefir verið krafist af kirkju Noregs sem
kirkjunni í Þýzkalandi, að hún gerist amhátt ríkisvatds-
Uis. En hún hefir í engu livikað. Hún hefir liafnað ])vi
ufdráttarlaust að færa fórnir lieiðnu drottinvaldi eða
ganga á mála hjá pólitískum valdliöfum. Hana liefir
livorki hrostið J)rek né hugprýði til J)ess að taka undir
°rð frumpostulanna: Framar her að hlýða Guði en
uiönnum. Hún hefir lieitið lionum fylgd, er mælti: Mitt
riki er ekki af J)essum heimi, og er fús til að ])ola allar
ofsóknir, sem af því kann að leiða. Foringi hennar,
Eivind Berggrav biskup, hefir reynst manna einbeitt-
ustur og öruggastur, kristin hetja í öllum mannraunum.
Fy rir J)vi liefir hatur ríkisvaldsins mjög bitnað á hon-
um. Og í október 1940 var svo komið, að Gulbrand
Funde, mentamálaráðherra, krafðist þess, að liann yrði
sviftur embætti. En þó dróst J)að enn um nokkura hríð.
ferboven, landstjóranum þýzka, þótti J)að of snemt,
vildi hann ógjarnan ganga þannig i berhögg við alla
kirkju þjóðarinnar, heldur reyna með lagi að gjöra hana
sér eitthvað leiðitamari. Vonir lians um það hrugðust
bó gjörsamlega. Lýsti norska kirkjan ])egar á fyrsta
hernámsárinu skýrt og skorinort skilningi sínum á af-
stöðu ríkis og kirkju. Hvortveggja stofnunin væri af