Kirkjuritið - 01.06.1942, Blaðsíða 61

Kirkjurilið,
Á kristniboðs-akrinum.
Eftir séra Jóhann Hannesson.
I. Frá kristniboðsstöðvum.
Það er alkunnugt, að þar, sem kristin kirkja slarfar
að boðun Guðs orðs í ókristnum eða lítt kristnum lönd-
um, er fyrsta verlc hennár fólgið í að grundvalla kristni-
boðsstöðvar. Það er ekki neitt áhlaupaverk. Stundum
verður kristniboðinn að brjótast gegnum frumskóga,
ryðja rjóður í skóginum, byggja ofurlítið breysi þar, sem
hægt er að hafast við meðan stöðin er bygð. -— Hér í
Kína fá þeir kínversk hús til leigu, meðan þeir sjá um
byggingu fyrsta hússins á nýrri kristniboðsstöð. Venju-
lega líður ekki á löngu áður en fyrsta samkomuhúsið
er fullgert, og regluleg boðun Guðs orðs er hafin og söfn-
uður myndast. En ekki láta kristniboðarnir þar við sitja.
Að hverri kristniboðsstöð liggja stór béruð með mörg
hundruð þúsund íbúum; um þessi béruð ferðast þeir
og boða Guðs orð. I þessum héruðum myndast svo auka-
stöðvar á þeim stöðum, þar sem söfnuðir mjmdast. Þar,
sem starfið gengur vel, byggja söfnuðirnir kirkjur sin-
ar sjálfir. Allvíða hafa kristniboðarnir á fyrri árum bygt
samkomuhús á aukastöðvunum, sem notast er við þann
dag í dag, en ekkert er ánægjulegra en að sjá Kínverja
^yggja guðshús sín alveg á eigin spýtur.
Kristniboðsstöðvar eru mjög mismunandi, eins og gef-
ur að skilja. Venjuleg kristniboðsstöð hefir kirkju, sam-
komuhús og íbúðarhús fyrir innlenda og erlenda starfs-
menn kirkjunnar. — Oft eru dagleiðir til næstu stöðvar,
en í stórborgum eru 2—3 stöðvar eða jafnvel fleiri.
Stór kristniboðsstöð líkist stundum dálitlu þorpi, sér-
staklega ef hún er gömul og vel þekt meðal íbúa lands-