Kirkjuritið - 01.06.1942, Blaðsíða 19

KirkjuritiíS.
Striðskirkja Norégs.
193
auk þess skort á björgunarbeltum. Ýmsir kennararnir
buðust til að ganga inn í „Sambandið“, ef jjað mætti
verða til þess að bjarga fárveikum félögum þeirra.
Stören biskup og 28 prestar í Þrændalögum sendu kirkju-
'oálaráðherra svo liljóðandi skeyti:
„I nafni Jesú Krists og mannúðarinnar hljóta undir-
•'itaðir prestar að biðja um líkn til handa yfir 500 kenn-
Urum, sem verið er að senda norður. Vér getum ekki
þagað við þeim þjáningum, sem vér vitum, að þeir verða
að þola. Endurómar af þeim munu innan skamms hei-
ast um alt landið.“
En við öllum þessum hænum daufheyrðust þeir Ter-
hoven og Quisling gjörsamlega. Kennararnir hefðu átt
sjá að sér fvr. Quisling svaraði prestunum þvi, að
sókin væri kennaranna, en ekki sín, og skyldu þeir lield-
Ur reyna að koma vitinu fyrir kennarana.
Aðfararnótt 15. apríl lagði skipið síðan af stað norður
Uieð kennarana; sumir þeirra liöfðu kent mestan hluta
íefi sinnar og voru orðnir gamlir og gráhærðir. Fimtiu
þýzki r varðmenn áttu að gæta þeirra, og þeir fyltu klef-
aiia og rúmin, hvernig sem hinum leið. Fimtudaginn 16.
aPríI kom skipið til Bodö, og þar fengu fáeinir Rauða-
kross menn að koma um borð til líknar sjúklingunum.
^ iku seinna kom skipið til Tromsö, en lagði út aftui'
íið kveldi sama dags. Það sigtdi fram lijá Hammerfest
apríl. Ekki er kunnugt um síðasta lendingarstað, en
það þykir mega ráða af líkum, að kennurunum verði
ivistrað á við og dreif langt norður frá í þrælkunar-
vmnu og sumum t. d. fengið það hlutverk að grafa skot-
grafir á Murmanskvíglínunni.
Sennilega hefir enginn athurður síðan hernámið hófst,
fengið norsku þjóðinni sárari sorgar en þessi sigling
nieð píslarvottana fyrir ströndum Noregs. Hún mun
vissulega aldrei gleymast. Kærur og mótmæli bárust
”stjórninni“ og' yfirvöldunum úr öllum áttum, 'm. a. frá
200000 foreldrum. Einn daginn fékk „kirkjumálaráðu-