Kirkjuritið - 01.01.1943, Qupperneq 57

Kirkjuritið.
Hvar eru mörkin?
Þessa spurningu leggur prófessor Ásmundur Guðmundsson
fyrir mig i októberhefti Kirkjuritsins, þar sem liann leitast við
að hrekja nokkrar athugasemdir mínar við frásögn hans um
Móse í 1.—2. hefti þ. á.
Ég vil þá byrja á siðustu spurningu hans: „Hvar eru mörkin'?
Hvar er það að finna, sem við getum reist öruggt á allt líf okkar
°g starf, hvar er kristindómurinn í uppliaflegum ljóma sinum?“
t’að sem við getum reist örugt á allt okkar líf og starf er grund-
völlurinn eini, Jesús Kristur, Guðs sonur eingetni, sem kom á
jorð til þess að frelsa synduga menn, og kristindóminn í upp-
haflegum ljóma sinum er liægt að finna í Biblíunni og hvergi
nenia þar.
Hm þetta vona ég, að við, allir kristnir menn, séum sannfærð-
lr’ eins og ég veit um prófessor Ásmund og liann sjálfur fúslega
jatar, er liann segir að þetta séu „mörkin“: „Fagnaðarerindi
Jesú Krists og hann sjálfur“, — en þegar komið er til erfikenn-
lnganna og hins innbiásna orðs, þá get ég ekki fylgt þeim, sem
lneta innblásið orð liinnar Heilögu ritningar lítils virði.
^g játa það og vil taka það skýrt fram, að sundurlimaðri og
°g lítilsmetinni Biblíu get ég ekki byggt á vonir mínar og traust,
það sem ég efast um og tortryggi ber ég ekki traust til. Og ég
get ekki heldur byggt líf mitt og vonir i lifi og dauða á Jesú frá
Áazaret, ef hann er ekki sonur Guðs, er Guð. Ég byggi mitt Hf
°g dauða á Jesú Kristi af j)ví, að ég er svo innilega sannfærður
urn, að hann er sá, sem Biblian fræðir oss um og það i réttri
°g sannri mynd.
Biblían er fullkomnasta og eina fræðslan um Jesú Krist, og
þún er fullkomnasta reglan, sem við höfum til þess að lifa og
þreyta eftir, þessvegna vil ég engu kasta sem ógildu, sem í
Bibliunni er skráð, — enda þótt hugsanlegt sé, að missagnir
seu einkum í söguritunum —■, fyr en það er þá örugglega sann-
að með ábyggilegum gögnum, en allar ágizkanir og heilabrot
uni hið heitaga orð og gegn því met ég einskis virði, það er
sannleiki, en ekki ágizkanir, sem vér þurfum til þess að geta
byggt lif vort og dauða á.