Kirkjuritið - 01.01.1943, Síða 64

Jan.-Febr.
0
Séra Sigurður Z. Gíslason, frá Þingeyri.
(Minningarorð).
Það setti margan hljóð-
an, er sú fregn barst út
um landið, að sjera Sig-
urður Gíslason hefði
týnzt á morgni hins nýja
árs. Dauðdaga hans bar
að meJ5 átakanlegum
hætti Enga mun þessi
frétt þó hafa snortið jafn-
djúpt og nánustu ástvini
hans. Einnig hjá okkur
emhættisbræðrum hans
og skólabræðrum S. flétt-
ast margskonar hugsana-
þræðir saman, er við
hugsum um hina liinztu
för prestsins á Þingeyri.
Það er prestur á ferð, hugur hans er fullur af tilhlökk-
un til þess, að fá að byrja nýtt ár fyrir altari einnar af
kirkjunum sínum. Hann er einn, og það er ekki tiltöku-
mál. Prestar landsins hafa átt og eiga marga ferðina
farna um torfærur þess, einir á ferð. Og ef til vill gætu
margir þeirra, ekki síður en landpóstarnir, sagt sögur
af baráttu sinni við ár og vötn, fjallvegi, fannir og myrk-
ur. En frá því að séra Guðmundur Ásbjarnarson mætti
dauða sínum aleinn uppi á Eskifjarðarheiði hefir eng-
inn prestur, mér vitanlega, orðið úti, fyr en séra Sig-
urður Gíslason nú í vetur. Báðir þessir menn höfðu far-