Kirkjuritið - 01.12.1945, Blaðsíða 7

KirkjuritiS.
Englasöngur jólanna.
293
Og þetta má leggja svo út, að friðurinn skuli vera
með þeim mönnum, sem góðviljann eiga, sem góðvilj-
aðir eru:
Friður á jörðu
með góðviljans mönnum.
Ég skal ekki skera úr þessu. Ég held þó, að þýðing
Biblíu vorrar sé eðlilegri. En hitt er aðalatriðið, að
þetta skiptir mjög litlu máli. Mætti vel segja, og' með
fullum rétti, að háðar þýðingarnar væru réttar. Orðin
eru valin svo, að báðar merkingarnar rúmast í þeim.
Enda fara þær að réttu lagi saman. Án Guðs velþókn-
unar, án hans blessunar, er kemur fram í hjartalagi
mannanna, góðum vilja þeirra, er friðurinn ekki til.
Ef mennirnir leita ekki Guðs í dýrð hans á hæðum
og sækja kærleikann til hinnar einu uppsprettu hans,
eru allir friðarsamningar gagnlaúsir, friðurinn ímynd-
un ein og tortíming á næsta leiti.
Jólaboðskapurinn felur i sér boðun friðarins, og ann-
ar friður er ekki til.
Oss er boðið Guðs ríki og allt annað í viðhót. En ef
Guðs ríki er hafnað, fæst ekki lieldur neitt annað, sem
nokkurs virði er.
Guð einn má vita, hvernig nú tekst til í veröldinni.
Allir vona, að haldast megi „friður“ þjóða milli. En
það er því miður friður mannanna en ekki friður Guðs.
Og því er allt ótryggt, og' jafnhliða voninni gægist ótt-
inn út úr hverjum krók og kima. I stað þess að horfa
öruggum vonaraugum til himins, stara menn flóttalegu
augnaráði á morðvélar sínar, hiðja þær að vernda frið-
mn, en hafa í raun og veru litla trú á þeim friði.
Én þegar neyðin er stærst, er hjálpin næst. Og gott
væri að mega leggja þá merking í neyð vorra tima og