Kirkjuritið - 01.12.1945, Blaðsíða 57

KirkjuritiS.
Ljósið frá Kristi.
343
kirkjulegum fundi í Reykjavík á fvrsta ári nýliðinnar
heimsstyrjaldar vár atliygli fundarmanna í sambandi
við liina ógnþrungnu tíma vakin á þessum orðum frels-
arans: „Þetta mun verða yður tækifæri til vitnisburð-
ar“. Og nú er þessi ægilega styrjöld talin á enda. Hvern-
ig höfum vér notað tækifærið? Hvernig höfum vér í
þessu efni staðizt frammi fyrir mannssyninum? Gæti
ekki hugsunin um það orðið oss hvöt til að vakna enn
betur, svo að Kristur megi lýsa oss?
Oss kristum mönnum er í heimi hverfulleikans hoð-
in dýrð eilífðarinnar. Oss er boðinn þegnréttur í ljóssins
ríki. Oss er boðin sú hlessun að verða eins og postuli
Drottins orðar það: „Samþegnar hinna lieilögu og
heimamenn Guðs“. Ef vér göngum þannig Guði á liönd,
göngum með djörfung inn í hið heilaga, eftir veginum
þeim, sem Jesús sýndi oss og vígði oss til lianda í lífi
og dauða, þá lifum vér lífi voru i öruggu trúartrausti
til fyrirheita, sem ekki geta brugðizt, vitum, að vér eig-
um það sælunnar takmark í vændum, að „standa upp
fyrir alveldis stól, þar eilífðar liirðin situr að horðum“.
„Vakna þú, sem sefur og rís upp frá dauðum“. Ó,
að þessi vekjandi áskorun kristindómsins mætti heyr-
ast gegnum glauminn og' ysinn, mætti brjótast gegn um
andvaraleysið og ábyrgðarleysið eins og ljósgeislinn
gegn um myrkur.
Ef þú vaknar og rís upp frá dauðum, þá muri Kristur
lýsa þér. Það vitum vér, að eru mikil, stórfelld um-
skipti í lífi hverrar sálar. Þá drotnar eigi myrkrið fram-
ar yfir mér. Þá er ég eigi lengur vegavilltur, þarf eigi
framar að óttast ógnir næturinnar. Ljóshjartur leið-
sögumaður er þá með mér i för til þess að lýsa mér
alla leiðina, og fá mér það lausnarorð, það sigurmerki
í hendur, sem opnar mér dyrnar að samfélagi hinna
útvöldu. Þetta er það, sem Kristur vill mér og þér per-
sónulega; þannig vill liann og' hefir ávallt viljað lýsa
oss.