Kirkjuritið - 01.12.1945, Blaðsíða 21

Kirkjuritið.
Jólagestur.
307
um og Jesú — og öllum öðrum. Og nú sé Guði lof og
þökk fyrir það, að þér komuð. Þér hafið verið eins og
engill Guðs, þótt þér vissuð það ekki“.
Og lengi, lengi eftir að gömlu hjónin voru gengin til
hvíldar, ræddu þau saman um þennan dásamlega at-
hurð.
En i litla lierberginu lá ungi pilturinn. Hann gat ekki
sofnað þegar. Hann liorfði út um gluggann á himininn.
Þar voru nú teknar að blika fáeinar stjörnur. Hann
hugsaði um jólin í tíð mömmu sinnar. Friður var kom-
inn vfir liann. Honum þótti sem liann væri kominn aft-
ur til Guðs — eins og þegar hann var barn. Honum
farinst hann vera kominn Jieiin. Á. G. þýddi.
Sálmur
Út í geiminn alheims víða Guð minn, Guð minn, reistu,
andvörp líða mönnum frá. ríki þitt á meðal vor. [reistu
Láttu Guð, þitt Ijósið blíða Bræðralagsins böndin treystu,
lýsa upp og hugga þá. blessa hvert þar stígið spor.
Bróðurhugans geisla góða Tilgang lífsins lát oss skilja.
greyp þú, Drottinn, hjörtum í. Leið oss sanna þroskabraut.
Eyddu hatri allra þjóða, Þroskist allt að þínum vilja
upp svo rísi veröld ný. þitt í heilagt föðurskaut.
Tendra kærleiks bjarta blysið,
bróðurást í hugans reit.
Andi mannsins greini glysið
göfgi frá í sinni leit.
Efnisfjötra af oss leystu.
Andinn finni sólríkt vor.
Guð minn, Guð minn, reistu, reistu
ríki þitt á meðal vor.
Lárus Nordal,
Gimli, Nýja íslandi.