Kirkjuritið - 01.12.1945, Blaðsíða 35

Kirkjuritið.
Vestur um haf.
321
Húsafelli, sem liafa komið upp stórum og mjög mannvænleg-
um barnahóp. Hús þeirra stendur nyrzt i þorpinu, og langaði
Hjört til að nefna Norður-Reyki. Hefði það verið vel til fallið,
þvi að þar er gestrisni mikil og' haldið heitu á katlinum all-
'an daginn. En lakara er með framburðinn, er Canadamenn
eiga í hlut. Skúli Sigfússon, þingmaður þessa kjördæmis og-
stórbóndi, er þarna staddur. Hefir hann verið þingmaður um
nær aldarfjórðung og hyggst nú að láta af þingmennsku, enda
er hann hálfáttræður. Ég hitti nöfnu og dótturdóttur Ljót-
unnar frá Hæli i Flókadal, fallega konu og gáfulega. Hún ann-
ast móður sína níræða, sem legið hefir rúmföst síðustu 18 ár-
in. Séra Theódór, sonur séra Jónasar Sigurðssonar, stjórnar
guðsþjónustunni á sunnudaginn, en ég prédika. Síðar um dag-
inn flyt ég erindi um kirkjulífið á íslandi. Um kvöldið erum
við allmörg á heimili Vigfúss skáld Guttormssonar, bróður Gutt-
orms, og konu lians. Við tölum meðal annars um viðhald ís-
lenzkurinar í Vesturheimi. Það á að vera örugt þar, sem for-
eldrar cru af íslenzku bergi brotnir og vilji* þeirra nógu sterk-
ur. Allir bera þeir fyrir brjósti menningu barna sinna, og hví
skyldu þeir þá láta ónotað þetta dásamlega tækifæri til þess að
láta hörn sín læra af sjálfsdáðum auk enskunnar einhverja
fegurstu tungu veraldarinnar? Til þess þurfa þeir ekki annað
en að tala íslenzku saman og við börnin sín. En börnunum er
auðvelt að nema í senn tvö og jafnvel þrjú tungumál. Ekkja
séra Jónasar Sigurðssonar er með okkur þetta kvöhl. Hún segir
mér, að Ijóð manns síns séu nú fullbúin til prentunar. Vigfús
skáld fylgir mér heim og lætur mig heyra ljóð eftir sig. Þykja
mér beztar ferskeytlur hans.
Suður í Dakota.
Daginn eftir Lundaferðina held ég frá Winnipeg suður til
Dakota. Sigtryggur .Bierring, féhirðir Evang.lúterska krirkjufé-
lagsins, ekur mér í bíl sinum suður að landamærunum. Höfum
við Bierring oft verið saman áður og mér fallið ágætlega við
hann. Meðal annars hafði hann sýnt mér dýrasta helgi-
stað kaþólskra manna í St. Boniface, útborg lrá Winnipeg.
Það er dálítil hæð með þremur krossunt. Á miðkrossinum hang-
ir likan Krists, en við hann krýpur móðir hans, og tvær konur
standa skammt frá. Undir liæðinni er hellir í líkingu við liell-
inn í Lourdes á Frakklandi og fögur líkön af Maríu og Berna-
dettu. — Frú .Bierring er með í förinni, fríðleikskona, dóttir
Jóns á Gautlöndum. Er heimili þeirra hjóna orðlagt fyrir