Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 54

Kirkjuritið - 01.01.1950, Qupperneq 54
52 KIRKJURITEÐ IV. Enn fylgir sú hugmynd sums staðar kenningunni um gjörspillingu mannanna og eilífa útskúfim, að ekki megi biðja fyrir framliðnum. Ef maðurinn hefir alla ævi syndgað gegn náð Guðs' og skort rétta trú, þá þrýtur náð Guðs við andlát hans. Þá hættir Guð að elska hann, en reiðin og refsingin tekur við. Þvi er of seint að iðrast eftir dauð- ann. Og þess vegna má ekki heldur biðja fyrir látnum manni. Það getur verið sama sem að rísa gegn ráðsálykt- unum Guðs, nema þá að framliðni maðurinn sé fullsæll orðinn. En þá er bænin honum líka óþörf. Þannig á þessi bæn undir öllum kringumstæðum engan rétt á sér. Til er þó sá meðalvegur, að þrisvar skuli mega biðja fyrir látnum manni. Oftast er því alveg sleppt. Og fella þá prestar, sem eru þess sinnis, úr kirkjubæn helgisiðabókarinnar fyrirbæn fyrir framliðnum. Kemur það jafnvel fyrir, að svo mikil áherzla er lögð á þetta atriði, að það er haft til marks um það, hvort prestar eru trúaðir eða vantrúaðir. Blessunarorðum yfir líkbörum er þó haldið. En hvað með því er meint, segir ekki, enda sennilega engin skýring til á því frá sjónarmiði þessara manna. Huggunarorð þeirra við jarðarfarir munu yfirleitt heldur magnlítil, sem von er til, ef nokkur eru. Þetta einkennilega fyrirbrigði stenzt ekki heldur en hin ljósið frá fagnaðarerindi Jesú Krists. Enn má álykta líkt og áður: Ef nú þér, sem vondir eruð, haldið áfram aö elska börn yðar, þótt þau liverfi úr þessum heimi til ann- ars lífs, myndi þá algóður Guð hætta að elska sín börn, mennina, við líkamsdauða þeirra? Og hlýtur ekki sá kærleikur að búa yfir hjálparmætti þeim til handa? Hann, sem hefir látið mannssálina verða til, elskar hana til eilífðar. Hann er kærleikur, hinn sami í dag og í gær og um aldur, sjálfum sér getur hann ekld afneitað. I fyrra Pétursbréfi er frá því sagt, að Kristur hafi prédikað fagnaðarerindið fyrir framliðnum, og þá vitan- lega þeim til hjálpræðis en ekki fordæmingar. Og hví
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.