Kirkjuritið - 01.04.1961, Síða 3

Páskaliljur
Hreinar sem hjarta barnsins,
hvítar sem mjöllin vetrar
ótroðin efst á tindi,
angandi páskaliljur.
Hug þær til hæða lyfta,
hreinleikans tákn og ímynd
upprisu alls, sem lifir.
Ilm þær af himni bera.
Nýja þær augum opna
ómælisveröld dýrðar,
sólheima í sálum manna.
Sumars er blær í lofti.
(Þetta smákvœSi er tekiS úr síSustu kvœSabók dr. Richards Beck:
„ViS IjóSulindir". Eins og kunnugt er, er höfundur þess einn af
máttarstólpum kirkju sinnar og í hópi þeirra tslendinga, sem bezt
og mest hafa játaS ást sína á þjóS og latidi — bæSi í orSi og í verki
alla sína œvi.)
Við brúna
Þorirðu að ganga aleinn yfir brúna?
Eða segirðu við Hinn Eina:
Nei, nei, — ekki núna.
Þorirðu að treysta á trúna eina
— eða trúirðu enn á stokka og á steina
á álit manna, skoðun, boðorð, bann?
Með öðrum orðum:
Treystirðu ekki Guði að gera úr þér mann?
Ulfur Ragnarsson, lœknir.
10