Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 24

Fyrirgefið mér
Annar páttur
Skrifað stendur í Jesajabók
— i fyrstu sat ég að mestu ein sér,
þegar ég sótti fyrirlestra. En þar var
einnig blind gyðingastúlka, sem hét
Ester og var ein síns liðs, eins og ég.
Systir hennar fylgdi henni í skólann
og sótti hana síðan aftur. Ester fékk
að læra, vegna þess að hún var blind.
Systur hennar fengu það ekki. Slíkt
var ekki ætlað konum. Foreldrar þeirra
voru rétttrúaðir Gyðingar og bjuggu
nærri Mea Sjearim, því gamla hverfi,
sem einkum er byggt trúuðum Gyð-
ingum. Ég fór svo brátt að sitja hjá
Ester og varð okkur gott til vina. Oft
fylgdi ég henni heim og kynntist þá
fjölskyldu hennar. Einkum átti ég lang-
ar samræður við föður hennar. Hann
var mjög guðhræddur Gyðingur. Eitt
sinn, nokkuð löngu eftir að ég kom til
landsins, fór hann að spyrja mig nánar
um trú mína á Jesúm. Sjálfur kvaðst
hann ekki þurfa á Jesú að halda. Ég
spurði, hvort hann hefði fengið fyrir-
gefning syndanna. Hann svaraði: „Já,
við höfum nú friðþægingardaginn.“
Ég spurði aftur: ,,Og hvar eru fórnirn-
ar“? — Þeir hafa semsé engar fórnir.
— Og loks sagði hann: ,,Já, en skrifað
stendur í Jesajabók, að Messías muni
taka á sig syndir vorar, þegar hann
kemur.“
Yngri bróðir Esterar varð að ganga
á Talmúð-skólann. Hún sagði mér síð-
ar, að hann hefði verið mjög gramur
yfir því. Hann vildi fá að ganga á
venjulegan skóla, eins og aðrir dreng-
ir, en faðir hans vildi það ekki.
— Var þessi Talmúð-skóli mjög
gamaldags?
— Þar voru ekki kenndar þær nýju
greinar, sem tíðkast við skóla í Evrópu.
Þar er ungum drengjum kennt að lesa
og skrifa og reikna dálítið, en næstum
ekkert annað. Því næst er farið að lesa
Gamla testamentið og síðar Talmúð.
Flest börn í ísrael gengu þá á hebr-
eska skóla, sem eru áþekkir skólum
okkar, en rétttrúaðir Gyðingar viður-
kenndu þá ekki. Þeir vildu ekki, að
börn þeirra gengju á þá og yrðu þann-
22