Kirkjuritið - 01.04.1977, Síða 47

U sjálfkjörinn biskup, ef ekki hefðu
°mi® ðlita afskipti hans af stjórn-
^alum. Glöggt mátti og finna, að ýms-
!r Peir menn, er ég bar mest traust
1 1 æsku, svo sem síra Friðrik Friðriks-
®°n og síra Magnús Runólfsson, mátu
ann harla mikils. Það dugði að sjálf-
e9 'J ti! þess, að af honum stæði all
m'kHI Ijómi.
s, Þab’ sem ^ér fer á eftir, ber ekki að
°oa sem neins konar úttekt á ræðu-
ger síra Þorsteins. Lítillega er glugg-
1 ræður frá þrem skeiðum ævi hans
09 það látið duga um sinn.
I9?l2ta ræ^an ' bókinni er frá árinu
• ' ^1-"1 er flutt á sjómannadegi fyr-
r nærri hálfri öld, fjórða sunnudag
ir Þrettánda. Þá er síra Þorsteinn
er e^a fertugur. Hvert orð í þeirri ræðu
þr ylfa® heitum kærleika til sjómanna.
efess var aS vænta. Að öðru leyti er
m einkum hvatning til fyrirbænar.
ekl^9n °9 blessun Þessa dags fer því
1 eftir því, sem hér er talað, heldur
hér^ ^V'’ bvers tiér er beðið og hvað
er Sr segir þar. Guðspjallið
Urri Ur.. kafia Matteusar, frásögnin
l 9°n9u Jesú og Péturs á vatninu.
Jesr!sveinamir vildu efalaust gera
^surn að konungi, eins og mannfjöld-
m ’ 6n beir áttu að gera hann dýrlegan
Sl^l °®rum hætti: Með því að stíga á
fyrjP a5 i30®' hans. Sjálfur bað hann
fjljr beim. á meðan þeir börðu æstar
Urnar’ °9 hann var hjá þeim í Iffs-
oa hanUm’ ”^por hans liggja um hafið,
þ iaiparhönd hans nær út yfir það.“
aö h a’-S6m ' iancii eru ei9a á'115 ve9ar
b|e ' ia mer5 156311 a fjallinu, ,,þá mun
ssunin koma niður yfir þá, sem eru
°atnum.“
Sv° mannleg og samdauna ram-
söltun dögum sjómannsins og fjöl-
skyldu hans er predikun þessi, að hún
mun hafa komizt til skila. Boðskapur-
inn er einfaldur, orðfærið einnig skrúð-
laust, hreint og hvítfágað eins og sand-
skúrað gólf, þó stundum meira en
hversdagsleg reisn í því. Ef nokkuð
skortir, þá kynni Kristur helzt að vera í
of miklum fjarska undir lokin. En þar
er áreiðanlega einhver hæítulegust
brotalöm í íslenzkri predikun á þessari
öld, og ómaklegt væri að taka síra
Þorstein til dæmis í þeirri sök. Hitt
væri maklegra, að þessi ágæta predik-
un yrði íslenskum sjómönnum að ger-
semi framvegis og fólki þeirra.
i bókinni eru tvær aðrar predikanir
frá sama ári og þessi, sú íyrri frá íyrsta
sunnudegi eftir trinitatis. Guðspjallið
er sagan um ríka bóndann í 12. kafla
Lúkasar. Margt er líkt um þá predikun
og hina fyrst töldu. Allt er þar harla
mannlegt og alþýðlegt og auðskilið,
höfðar til hvers manns. Mjög svo
snjöllum myndum bregður fyrir augu.
Ríki bóndinn er kunningi hvers manns
og sálarblinda hans, næsta átakanleg,
er mein, sem allir þekkja. Predikarinn
er orðinu trúr. Honum kemur ekki til
hugar að boða annað en það, sem
honum er falið að bera fram. ,,Sá
er ríkur í Guði, sem á kærleika hans.“
Hins vegar er áheyrandanum eða
lesaranum látið eftir að höndla kær-
leika Guðs, og Jesú Kristur er ekki
svo ýkja nærri hér heldur.
Öðru máli gegnir um þriðju predik-
unina frá 1928, predikun á átjánda
sunnudegi eftir trinitatis. Guðspjallið
er í 22. kafla Matteusar. Þar er spurn-
ingin: Hvað virðist yður um Krist?
Og þá er Kristur ekki fjarlægur, held-
45