Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 49

,ynr s°'’ Það er satt. En sólin sigrar
au’ Þegar tími hennar er kominn.
t ®rurn því ekki sakir á Guð, þótt hann
1 ekki þegar frjálsræðið af mönn-
fKm' i'Jann mun síðar svipta hið illa
frJalsræði.“
Á tuttugasta og fimmta sunnudegi
tlr trinitatis er predikað um viður-
yggð eyðingarinnar. Textinn er úr 24.
ga. a ^atteusar. Predikarinn segir
Ja Ur um tölu þessa, að hún sé ekki
venjulegu ræðusniði,1' og það er
h að sönnu- Hér er miklu fremur
1 ur sá háttur á, sem helzt tíðkast
m Sanieiginlega biblíulestra nokkurra
t anna' ^'nn les þar fyrir og skýrir
ig ann Jarnéðum. Fyrst er lítillega vik-
SD.a ^vf’ hversu val sunnudagsguð-
Ja anna hafi vel staðizt tönn tímans,
sn'-u,.tnlftu °ici- Og þó eru sum guð-
er vV'H 8rf'5 precJ'ka ut af- Þv' næst
bPH' iS sPurningunni: Hvenær mun
a verða? Þar hefst ritskýringin.
ekk°ncJuS er hún og vel rökum studd,
ert furn né flaustur, engu þarf að
grasða og ekkert að færa til. Hér er
þar'nn ma5ur °9 'ærður að verki og
eða a brjóstviti einu
°skhyggju. Hann þekkir söguna.
SDiam'^ ilefur hvert orð Jesú í guð-
hen 'nU Um ey®'n9una °g aðdraganda
barfnar rætzf hókstaflega." En enginn
jesúaÖ Vlllast a Þessu og endurkomu
nein ”Jesus Kr'stur mun ekki koma (
opinb dUlar9ervi' Hann verður öllum
kom ^enn munu sjá mannssoninn
(búka ' skyi’ me3 mætti og mikilli dýrð
eirii' .Hann mun koma sem
eidm9’ olium auðsær.
ins vegar er þess að gæta, að
safnasf6^ hræiS er’ Þar munu emirnir
Og hræ er rotnandi lík-
ami. Þar sem „þjóð eða kynflokkur er
í upplausn eins og rotnandi líkami, þá
er falsspámanna von, eins og gamm-
anna, þar sem hræið er. Þeir þurfa
ekki að kalla sig sjálfa spámenn. Þeir
geta nefnt sig stjórnmálamenn eða
andans leiðtoga og þeir geta búið sig
ýmsum gervum. En þeir hafa allir sama
einkennið. Þeir heimta meiri trú á sig
en Drottin."
Orð, sem virðist eiga býsna vel
heima í trúmálaumræðum síðustu
missera á íslandi. Enda gætu lokaorð
predikunarinnar heitið ,,credo“ síra
Þorsteins eða guðfræðileg játning:
„Þetta er þá það fyrsta, sem guðspjall-
ið kennir oss, — að það er ekki mæli-
kvarði á sannleiksgildi orða Krists,
hvort oss þykja þau trúleg eða ekki."
Mat manna á því, hvað trúlegt sé,
stjórnast svo oft af því, sem þeir telja
æskilegt. „Vér blöndum svo oft saman
óskum og trú, bjartsýni og trú, og jafn-
vel vonum og trú. Þess vegna þykir
oss það að jafnaði ótrúlegt, sem vér
teljum ekki æskilegt." En sannleikur-
inn getur verið jafn raunverulegur og
beiskur, þótt menn felli sig ekki við
hann. „Sannleikurinn er ekki alltaf dí-
sætur. Hann getur miklu fremur verið
sárbeiskur. Sannleikurinn er ekki held-
ur alltaf svo ylvolgur, að hann renni
Ijúflega niður." Trúin á eigin óskir er
ekki örugg trú. Hún bregzt oft.
„Eina örugga trúin á Jesúm Krist,
— á orð hans, á anda hans, á kraftinn
frá krossi hans, á lífið í honum. Því
að hann er lífið, hann er vegurinn, —
hann er sannleikurinn."
Þeir, sem telja einhverju varða þær
umræður, sem nú eru uppi varðandi
trú og guðfræði, skyldu lesa predikun
47