Kirkjuritið - 01.04.1977, Side 65

rnaelt!ISU' ^ hi<a bysna hressilega
^ Þe'r' sem þjáðust af sektarkennd,
u samúð hans vísa. Þegar hann
q3f h' ”Syndir Þ'nar eru fyrirgefnar“,
Qa ann Þeim aftur sjálfsvirðingu sína
9 eysti úr læðingi siðferðilegan kraft
eirra. Síst var það skoðun hans, að
u? *ari<ennd væri aðeins sjúkleg
e king eða að menn hefðu óþarfa
yggjur. Að taka við fyrirgefningu
siSf^' a® ^eir viðurkenndu á ný
fail SrÖile9a vi®mi®un’ sem Þeir höfðu
^ ' fr®’ °g að þeir ætluðu sér að
æ a ráð sitt. Það er undirskilið í
sssum sögum, að Jesús blés mönn-
að h ei<i<i einasta fyrirætlun um
æta raé sitt’ heldur og áhrifamikla
^ridurnýjun allra tilrauna í þá átt.
vig 3i mar9ra frásagna af vináttu hans
ein alræmda tollheimtumenn er aðeins
st ’ Sem segir oss nokkuð um ein-
__ 'n9mn, sem um var að ræða,
fram? heus’ skattstjórann ríka í Jeríkó,
sem a,<ssaman’ lágvaxinn náunga,
6n Var sjálfsagt hvorki betri né verri
Men6^ °9 9err5ist ' starfsgrein hans.
bio n '*,a yfir ^vi’ a® ^esus skyldi
an ^ • heimb°ð þessa manns. En ár-
sam|nnn 3f fUnd' Þeirra lysir sér nóg'
saqt 6^a ' Því’ Sem ^akkeus á að hafa
um ”hiafi ég haft nokkuð af nokkr-
Saa’».9e.f ég honum ferfalt aftur.“ Þá
hiotnLtehUS: dag hefur hjálpræði
þ.ast husi þessu.“17)
haf|aher °9 ,fra Því sagt, að eitt sinn
hans °PUr legiærSra manna komið til
ið meé konu, sem staðin hafði ver-
hann m°r?Ómi' Bíu99ust þeir við, að
uPD h: yndi fai<a Þaö á sig að kveða
Mnl9rimmdar|ega dóm, sem lög-
mai Móse
9erir ráð fyrir, (þótt reyndar
hafi því ákvæði ekki verið framfylgt á
þessum tíma). Hitt var og til, að hann
myndi víkjast undan því að dæma
konuna, og verða þar með ber að þvi
að taka vægt á siðleysi. Með háði,
sem var svo einkennandi fyrir hann,
mælti hann með grýtingu, en lét bögg-
ul fylgja skammrifi: ,,Sá yðar, sem
syndlaus er, kasti fyrstur steini á
hana.“ Þá týndust þeir burt frá honum
sneyptir. ,,Hvar eru þeir,“ spurði hann
konuna, „sakfelldi þig enginn?“ Hún
svaraði: „Enginn, herra.“ Jesús sagði
þá: „Ég sakfelli þig ekki heldur. Far
þú, syndga ekki upp frá þessu.“18)
Vorkunn í garð konunnar er ekki síður
áberandi en fyrirlitningin á ákærend-
um hennar. Síðustu orðin voru nógu
ákveðin til þess að engum gat til
hugar komið að saka hann um laus-
ung. Þegar hann sagði, að „tollheimtu-
menn og skækjur" væru betri þegnar
guðsríkis en „farísear og fræðimenn",
þá var það í þeim skilningi, að hin fyrr-
nefndu væru laus við andstyggilega
sjálfsánægju, sem setur svip sinn á
þá, sem vita með sjálfum sér, að þeir
eru frómir. Þau voru því opnari fyrir
meðferð læknisins.
Allar þessar frásögur (og þær eru
margar) sýna glöggt, að menn urðu
varir við vald, sem þeir beygðu sig
fyrir. Þegar Jesús sagði „syndir þín-
ar eru fyrirgefnar“, þá trúði fólkið
honum alveg, og mátti það merkilegt
heita, þegar haft er í huga það trúar-
bragða-andrúmsloft, sem þá ríkti.Þetta
hafði og sínar afleiðingar. Sama vald
var það, sem gerði það að verkum,
að menn hlýddu boði hans og banni.
Frásagnirnar af því, þegar hann kallaði
lærisveina sína til fylgdar, eru mjög
63