Kirkjuritið - 01.04.1977, Qupperneq 69

in Ur ,s,aitvakin> persónuleg yfirlýs-
^9- Hún nefnir fyrst hinn sára ein-
naleil<a> senn var hlutskipti Jesú í
funUH.nUm mæ,i- Hann hefur enga
rau ' ’ Sem Þekkja hann °9 skilja í
st n Veru> ®kki einu sinni þá, sem
s n a honum næstir. En einn er sá,
0 áÞhekkir hann> — GuS, faðir hans.
hátt^K 6nnan sama nana> persónulega
um hei<,<ir hann líka Guð. Vér hljót-
að h^ fra9a Þá lögmætu ályktun,
kraft6r Se fól9,nn uppspretta og drif-
í ót Þeirrar orku, sem braust fram
Und|U f9u ,ífsstarfi hans. Þetta var þá
han^^ esvei9janlegrar einbeitni
vfkjS’ sem kaus að deyja heldur en
fá ^ ma,sta® sínum. í Ijósi þessa
hljó°r- Jeflannesar9u®sPja,,s skæran
þesm ”^inn matur er að gjöra vilja
hanS’ Sem senc,i mig, og fullkomna
severk-“2‘) Samkvæmt sama guð-
ann ' 96i<k Þann vinum sviptur í dauð-
urrv °fc mæ,ti Þessum einföldu orð-
er m’’»9 er ekki einn> Því að faðirinn
09 Þe9ar endalokin
inn r k ’ taum ver enn að skyggnast
legt U9sk°t hans: ,,Ef það er mögu-
Þó 'ekk-far' Þess' Þikar fram hja mer’
vi|t“2 ' sem e9 vil> heldur sem þú
er ii u-i, U Var hæn hans síðust. Hún
9r 'Vkilllnn a5 |er|, „ans.
Til athugunar:
3. kafli.
1) Matt. 6:25—29, Lúk. 12:22—23.
2) Mark. 4:26—27.
3) Jóh. 3:8
4) Matt. 6:2
5) Matt. 5:23—24
6) Matt. 7:3
7) Lúk. 14:8—11
8) Matt. 5:25—26, Lúk. 12:57—59
9) Mark. 13:24—26
10) Mark. 14:62
11) Lúk. 10:18
12) Jóh. 18:15
13) Matt. 11:19, Lúk. 7:34
14) Mark. 2:17
15) Mark. 9:22—24
16) Jóh. 5:6—8
17) Lúk. 19:1—10
18) Jóh. 7:53—8:11. Þessi frásögn var upphaf-
lega ekki hluti af JóhannesarguSspjalli,
þar sem hana vantar í elstu handrit. Er þó
ekki ástaeða til að efast um að hún til-
heyrir ósvikinni sagngeymd.
19) Lúk. 10:25—37
20) Mark. 10:17—25
21) Mark. 11:27—33
22) Matt. 8:5—10, Lúk . 7:2—9
23) Jóh. 8:28—29, 14:24
24) Lúk. 12:49—50
25) Mark. 9:19
26) Matt. 11:27, Lúk. 10:22
27) Jóh. 4:34
28) Jóh. 16:32
29) Matt. 26:39, Mark. 14:36, Lúk. 22:42, sbr. og
Jóh. 12:27.
67