Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 7

Pjetur Simple.
Eftir kapteín Marryat.
Fjórði kafli.
Sjóorusta. »SkeIIinaðran« hertekur
fjögur skip.
Næst áttum við að vera á vakki meðfram
Guyana-ströndinni og í Mexíkóflóanum. Par
flæktumst við aítur og fram í þrjá mánuði
og hittum engm skip önnur en Vestur-India-
för, er voru á leið til Demerara, Berbiku eða
Surinam. Stöku sinnum hófum við eltingaleik
við eitt og eitt víkingaskip, en hjer 'nöfðum
við ekki roð við þeim, við drógumst aftur úr,
því, að vindur var hjer altof litill fyrir okkar stóra
skip. Víð gerðum þó talsvert gagn með því,
að verja kaup'öiin fyrir árásum hinna rán-
gjö.rnu frakknesku víkinga, enda sendu kaup-
rnenn þeir, er þarna höfðu mestra hagsmuna
að gæta, þakkarávarp til O’Brians fyrir drengi-
lega vernd verslunarskipanna, fylgdi því vand-
aður silfurborðbúnaður. Er við höfðum siglt
í tvo daga ál?iðis til Barbados og höíðum
landsýn til Trinidadeyjarinnar, eygðum við s?x
skip út við sjóndeildarhringinn á hljeborða.
Sáum við skjóít, að þetta voru þrjár skonnort-
ur og þrjú stærri' skip. Komumst við að því
við nánari athugun, að þetta hlutu að vera
þrjú víkingask'p með þrjú Vestur-Indíakaupför,
er þeir hefðu hertekið. Enda reyndist þetla
rjett.
Við drógum upp hverja pjötlu, og stefndum
í veg fyrir skipin. Víkingarnir gerðu slíkt hið
sama fyrst í slað, en, er þeir höfðu sjeð, hve
hraðskreitt skip okkar var, en þótti hinsvegar
súrt í brotið, að missa af herfanginu, afijeðu
þeir, að leggja til orustu við okkur. Kaup-
förin voru látin snúa upp í vindinn, en
vík:ngask:pin biðu okkar og bjuggust nú
hvorirtveggja til orustu. Trumburnar voru
slegnar hjá okkur, var það orustumerki, og
þegar alt var tjlbúið kallaði O’Brian alla sam-
an á skutþiljur og hjelt yfir þeim þessa ræðu:
• Þarna sjáið þið nú, piltar, þrjú víkingaskip,
og einnig sjáið þið þarna þrjú kaupför, er
þeir hafa hertekið. Hvað snertir víkingaskipín,
þá er þar mátulegt viðfangsefni handa ykkur,
það er margsannað, að einn Englendingur
þarf ekki að óttast þrjá Frakka, hann leikur
sjer að því, að láta þá bíta í svörðinn. Nú
verðum við að dusta til þéssa víkinga og
vinna Ieikinn, þar við liggur sæmd okkar og
æra, og kaupförunum verðum við að ná ábat-
ans vegna, því að jeg býst við, að þ;ð þyk:st
ekki hafa ofmikið af aurunum samt, þegar
heim kemur. Þið hafið þá þarna að fást við
s°x skútur, og þær verðið þið að sigra, og
nú er best að fá sjer að borða, áður en
byrjað er».
Pessi ræða fjell sjómönnunum vel í geð,.
og þeir gengu aftur til fallbyssna sinna.
»Skipið þeim hásetum, er haga skulu seglum,