Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 39

NÝJAR ’KVÖLDVÖKUR
33
»GamIi asninn hann Biair hefir gert yður
gramt í geði?« hrópaði hann.
»Ekki fremur venju. Pað hefir altaf verið
grunt á því góða milli okkár og jeg vænti
þess ekki, að það fari batnandi. Jeg á dálítið
í handraðanum og jeg hefi unnið mikið, svo
mjer hefir dottið í hug að sefjast í helgan
stein. Jeg geri ráð fyrir, að þjer viljið gera
hr. Rockervelt einhver tilboð ?«
»Já.«
»Pað er gott. Ef tilboð yðar er goft, mun
það reynast bestu meðmælin við Rockervelt.
Hann er maður, sem óhætt er að tala við, en
talið þjer hispurslaust um málin, það gest
honum best að. Hann kemur hingað til Warm-
ington á miðvikudagsmorguninn. Á fimudags-
morguninn á að verða stór fundur með járn-
brautamönnum í Portandit og auðvitað tekur
hann þátt í honum. Við skeytum einkavagni
hans við nr. 3 á miðvikudagskvöldið, og jeg
held að þjer fáið besl tækifæri að ná fundi
hans á fjögra mílna leið þeirri, sem er hjeðan
til skiflistöðvanna, þar sem hraðlestin bíður
hans. Pað verður ekki langur viðræðutími,
en Iengri trma fáið þjer ekki, nema til'ögur
yðar falli honum í geð.«
»Heyrið þjer!« hrópaði Steele gripinn af
augnabliks hugmynd, »gætuð þjer ekki talið
hann á, að láta tengja vagninn sinn í Burdock-
lestina? Jeg skyldi aka honum til Portandit
og spara honum þar með hina ömurlegu dag-
Ieið frá Tobasco.*
Manson hristi höfuðið.
»Nei! Hr. Rockervelt vill ekki aka á nokkr-
um brautum nema sfnum. Jeg^ get ekki stungið
upp á nokkru slíku, og jafnvel hr. Blair gæti
það ekki.«
Steele gekk að Grand Union stöðinni, í
djúprim hugleiðingum. Hann var staðráðinn í
því, að taka einkavagn Rockervelts og tengja
hann við Burdock-hraðlestina, og nú var hann
að hugsa um það, hvernig því yrði best við
komið. Pegar komið væri fram hjá skiftistöð-
inni gæti jafnvel stjórnin sjálf ekki slöðvað hann.
Tíu mínútum fyrir átta um kvöldið var Philip
Manson hringdur upp í síma. í sömu andránni
var verið að tengja einkavagn Rockervelts í
Burdock-lestina.
»Er það hr. Manson?«
»Já. Hver eruð þjer?«
»Stee!e, jeg er nýbúinn að láta tengja vagn
Rockervelts í Burdock-lestina. Tilkynnið nr. 3
þetta, því að annars bíður sú lest árangurslaust.
Símið öllum þeim mönnum, sem Rockervelt
átti að hitta í morgun í Tobasco, að fara með
miðnæturhraðlestinni til Portandit og mæfa
honum þa>.«
»Eruð þjer orðinn bandvitlaus, Steele?«
»En þetta er, sem jeg segi, og enginn getur
stöðvað okkur.«
»Jeg hefi ekki nöfn manna þeirra, sem — «
• Hringið þá til Blair. Hann er í einkavagni
sínnm í nr. 3, eins og þjer vitið. Pjer verðið
að reyna, að komast eftir nöfnunum.«
»John Steele, jeg bið yður þess innilega, að
hætta fyr en í óííma er komið. Petta er glæp-
ur. Pjer brjótið lög og rjett, ogþaðmun — «
»Jeg veit það, jeg veit það. Góða nótt, hr.
Manson.*
• Bíðið andartak, Steele. Jeg hefi mikilsverð
skilaboð til yðar. Hr. Rockervelt símaði til mín.«
En ungi niaðurinn vildi ekki hlusta á nein
heilræði, því að hann var ákveðinn í hvað hann
ætlaði fyrir; hann hringdi því af áður en vinur
hans gat lokið við setninguna.
Steele þaut út á stöðvarpallinn, kinkaði kolli
til lestarstjórans og stökk upp í svefnvagninn.
Lestarstjórinn veifaði Ijóskerinu og lestin ók út
í myrkrið —.
Mbrguninn eftir, þegar svertingin þögli hafði
tekið diska og löt af borðinu eftir morgun-
verðipn, hallaði hr. Rockervelt sjer aftur á bak
í stólnnm sínum og kveikti sjer í vindli. Hann
hafði um margt að hugsa, og hann hugsaði
rnargt. Lestin rann með þægilegum, jöfnum
hreyfingum, og hann tók ekkert eftir lands-
laginu, annars mundi hann hafa orðið harla
undrandi, því að hann var gagnkunnugur lands-
lagi meðfram sínum járnbrautum. Að því er
sveitingjann sneri, voru honum allar línur jafn-
5