Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 44

38
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
»Jeg skoða þetta sem afgert mál,« mælti
hann, og þar með var samræðunni lokið.
IV.
Besta gjöf, er forsjónin getur gefið ungum
mönnum, er sú, að þeir þekkji sjálfan sig.
Hepnin fylgir þeim, sem þekkja hæfileika sína
á unga aldri. Rað kemur að engu liði, að
uppgölva á áttræðisaldri, að menn hafi gáfur í
þessa eða aðra átt, en að vita þetta um tvít-
ugt, er betra en að eiga gullnámu. Sannast
hjer hið fornkveðna: »Bara að gamall gæti, en
ungur vissi.«
Tveggja ára stjórn á Burdockbrautinni hefði
átt að veita Steele tiltrú á sjálfum sjer, en
samningur hans við Rockervelt sýndi, að svo
var ekki. Hefði hann verið svo slunginn, að
láta Rockervelt taka til upphæð þá, er hann
átti að hafa í laun í nýju stöðunni, mundi hann
óefað hafa komist að miklu hagkvæmari kjör-
um, hefði hann svo þar að auki maldað í mó-
inn, mundi hann hafa getað hækkað launin enn
meira, en Steele var vanur fátækt, og kaup það,
sem hann fjekk, virtist honum nægilegt og
meira en það.
Regar Steele var tekinn við deildarstjóra-
stöðunni hjá Midland, kom sama sjálfvantraust-
ið, og hafði komið Rockervelt til að hlægja
að honum, aftur i Ijós. Þegar hann hafði ver-
ið settur í embættið, skalf yfirmaður hans,
Acton Blair, af ótta, því að hann þekti kenjar
Rockervelts og var hræddur um að missa stöð-
una. Hann braut heila sinn um það, hve mik-
ið Rockervelt vissi. Ætli hann vissi nokkuð
um harðstjórn þá, er hann sífelt árum saman
hafði beitt við Philip Manson, hinu duglegasta
mann ? Skyldi hann hafa heyrt, hversu hurð
skall nærri hælum, með að besta járnbrautar-
lest fjelagsins færist fyrir skeytingarleysi frænda
Blairs, er hann hafði veitt stöðu, sem afgreiðslu-
manni lestanna, þrátt fyrir viðvaranir og mót-
mæli Mansons. Nú var Manson farinn til New-
York og hafði fengið þar stærri og áhrifameiri
stöðu, en hann áður hafði, og í stað þess, að
Blair kæmi einu af eftirlætisgoðum sínum í
stöðu þá, er losnaði, tók Rockervelt sig til og
skipaði í hana einmitt manni þeim, sem bjarg-
aði Kyrrahafsbrautinni, manni, sem Blair raun-
verulega hafði rekið burt fyrir tveim árum.
Hafi B!a:r, eins og Rockervelt hjelt fram, verið
góðum gáfum gæddur í aðrar átttir, en stjórn
járnbrauta, þá vissi hann þó ekki hvernig hann
gæti dregið sig úr þessum dróma, er hann með
yfirskinsgleði óskaði Steele aftur velkominn í
þjónustu hins stóra járnbrautarfjelags. Steele
var nógu mikið flón til að halda, að orð hans
væru í eiolægni meint, og hann var í eðli sínú
svo hjartagóður, að hann einsetti sjer að gleyma
umliðnum tímum, og reyndi að vera eins al-
úðlegur og mest hann mátti við yfirmann sinn.
í fyrstu skyldi Blair ekki þetta, því næst hjelt
hann, að Steele gerði þetta af bragðvísi, en að
lokum sá hann þó, að Steele reyndi af fremsta
megni að gegna skyldum sínum og vera yíir-
mönnum sínum eins alúðlegur og hann gat;
mundi hygnari maður hafa sjeð þetta fyrir löngu.
Pegar hann, eftir margra vikna ótta og efa,
sá loksins, að Steele hefði látið fornan fjand-
skap niður falla, og hugði eigi á hefndir, en
var ærlegur, alúðlegur og duglegur eins og
fyrirrennari hans, fanst honum hann hafa verið
hafður að háði og spotti. í stað þess, að vera
þakklátur yfir því, að ótti hans og efi hafði
reynst ástæðulaus, óx honum öfund svo mjög,
að hann einsetti sjer að koma Steele fyrir kattar-
nef við fyrsfa tækifæri. En meðan hann beið
þessa færis, tók hann upp fornar venjur, sem
reynst höfðu svo vel gagnvart Manson, og
gerðist svo illur og önugur, sem mest hann
máfti, svo að Steele leiddist störfin sem mest.
Engin harðstjórn er verri, en harðstjórn litil-
menna, og áður en 6 mánuðir voru liðnir,
hafði Steele reynt hvað það er, að búa undir
refsivendi einvaldsins.
Eigi var Steele heldur huggun í því, sem.
hafði haldið Manson uppi, að allir lifu upp
til hans með ást og lotningu. Manson var
fæddur sfjórnandi, og hafði unnið sjer stöðuna
stig af stigi. Auk þess var hann rólegur og