Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Qupperneq 64

58
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
miðdegisverð fyr meir en viku síðan, og mig
grunaði síst, að slíkur fellibylur ætti eftir að
dynja yfir. Setjist þjer, Steele, hvað get jeg
gert fyrir yður?«
»Þjer getið Iánað mjer 21 þúsund do)lara.«
Brosið hvarf af andliti óberstans og rauna-
brosi brá fyrir á því.
»Pjer teljið þá, að öll tryggingarupphæð
yðar sje uppeydd.*
»Já.«
»Geta 21 þúsund frelsað yður?«
»Pað vitið þjer betur en jeg, óbersti, þar
sem þjer þekkið betur fyrirætlanir Rockervelts.
Jeg býð yður til tryggingar þrefalda upphæð í
hlutabrjefum í Northern Pacific.«
Óberstinn hristi höfuðið.
»Jeg mundi alls eigi krefjast neinnar trygg-
ingar, hr. Steele, ef jeg ætti handbært fje, en
þessi óvænta kreppa hefir fest alla peninga
mína.«
»Óvænta kr.ppa? Ætlið þjer að segja mjér,
að þjer eigi hafið vitað, að enginn arður yrði
greiddur.*
Bech óbersti setti fingurgómana saman cg
gægðist gegnum þá á hinn unga mann, frekar
raunamæddur en reiður.
»Kæri Steele minn. Jeg er viss um, að
þjer frjettuð þetta á undan mjer.«
Steele stóð á fætur.
>Já,« mælti óberstinn. »Við verðum að
sætta okkur við lífið eins og það er, en ekki
eins og við getum óskað, að það ætti að vera.
Tíminn kippir öllu í lag aftur og jegerorðinn
svo gamall, að jeg er orðinn heimspekingur.
Ætlið þjer að fara. Komið þegar yður líkar,
og þegar þessi kreppa er um garð gengin, get
jeg ef til vill hjálpað yður.«
Steele gekk innar í húsið, og þar sem hann
hafði beðið um að fá að tala við ungfrú Sadie,
var honum vísað inn til hennar. Honum fanst
hún heilsa, eins og staðfest væri breitt djúp
milli þeirra.
»Sadie,« mælti hann, »jeg sagði yður í þessu
herbergi, að jeg ætti 300000 dollara og jeg
ynni fyrir 5000 doilurum á ári og jeg byggist
við að verða miljónaeigandi innan tveggja mán-
aða. Jeg verð að tilkynna yður, að jeg hefi
tapað öllu mínu fje, og að jeg ætla að sleppa
þessum 5000 á ári og að jeg sennilega aldrei
verð frekari miljónaeigandi en jeg er nú.«
»Ó, hvað mjer þykir það leiðir.legt,« mælti
unga stúlkan f flýti, en stansaði alt í einu,
eins og hún ætti ekki til orð yfir ástæðurnar.
»Mjer þykir það líka leiðinlegt,« sagði Steele
blátt áfram.
Svo þagði hann í heila mínútu. Loks sagði
hún:
»En þjer eruð ungur, hr. Steele, og land
þetta á upp á margt að bjóða. Er ekki svo?«
»Pað er víst,« mælti Steele og glotti háðs-
lega, »það er alment álitið að svo sje, og eins
og þjer segið, þá er jeg ungur, mikið yngri
en síðast, er jeg var hjer. Jeg vissi vel, að jeg
var ungur, en aldrei að jeg væri annað eins
barn eins og jeg er.«
Unga stúlkan ljet sem hún yrði hneyksluð
yfir þessum orðum.
»Ef þjer hlægið að mjer, finst mjér það
mjög óvingjarnlega gert af yður.«
»Jeg fullvissa yður um það, ungfrú Btch,
að mjer er síst af öllu hlátur í hug. Jeg kom
að eins til að kveðja yður.«
Hann rjetti fram hendina og hún tók gæti-
lega í hana.
»Verið þjer sælir, jeg óska yður allrar ham-
ingju.«
»Pakka yður fyrir,« svaraði Steele.
VIII.
Pað er ætíð örðugleikum bundið, að fá
lánað fje, en að fá lánað í verstu fjárkreppu,
er gersamlega ómögulegt. Steele reyndi þetta
fyrri hluta næsta dags. Allir virtust vera jafn
illa stæð r og hann. Öll verðbrjef voru fallin
í sama hlutfalli og Rockervelt, og svo leit út
sem allir menn, er álitnir voru ríkir, gerðu alt
til að sleppa við gjaldþrot með því að útvega
sjer það af reiðufje, sem hægt var, annaðhvoit
með sölu eða lánum.