Nýjar kvöldvökur - 01.01.1927, Síða 67

NÝJAR KVÖLDVÓKUR
61
»Mistuð þjer einnig þessi 30 þúsund, sem
þjer áttuð í Detroit bankanum?*
Orð þessi voru töluð svo rólega og undruðu
Steele mjög vegna þeirrar þekkingar, sem Blair
hafði á fjármálum hans. Pegar fyrsta undrun-
in var um garð gengin, greip hann svo óstjóin-
legur hlátur, að hann skelti á Iærið. Steele æddi
um gólfið bókstaflega tryltur af hlátri, svo að
Blair, sem nú var hæftur öHum látalátum, stóð
á fætur, bersýnilega mjög órór, þareð hann
hjelt, að ógæfan hefði gert Steele brjálaðan og
óttaðist hann, að Steele legði hendur á sig.
Hann leit Iöngunaraugum á dyrnar, en fálm-
aði aftur fyrir sig eftir rafmagnshnappnum.
Pegar Steele sá þessi hræðslumerki, reyndi hann
að stilla sig og mælti:
»Setjist niður, Blair, það er ekkert að. Verið
óhræddir og hlýðið á málavöxtu. »Hann gekk
að borðinu og reyndi að stilla hláturinn. »Sjáið
þjer til, þessi 30 þúsund voru sett í Detroit-
bankann af frænda heitnum, Jeg hefi viðskifti
við banka hjer og hefi bætt við inneign mína
viku eftir viku, svo að jeg hefi eigi þurft á pen-
ingum Detroit-bankans að halda. Nú er það
svo skrítið, að jeg hefi hvarvetna verið í bæn-
um til að reyna að fá lánað 21 þúsund doll-
ara, enda þótt jeg ætti upphæðina og meira til.«
»Ætlið þjer að segja mjer,« mælti Blair sýni-
lega vonsvikinn, »að þjer eigi hafið eytt þess-
um 30 þúsundum?<r
>Nei, það gerði jeg ekki. Pykir yður mið-
ur, að jeg skuli enn eiga þetía fje óeytt? Þjer
minnið mig á sögu af gestgjafa einum. Ferða-
maður nokkur gisti hjá honum og bað um
reikninginn. Pegar hann hafði sjeð hann, mælti
hann. Rjer hafið gert axarskaft í reikninginn
yðar.c
Gestgjafinn neitaði því.
»Jú, það hlýtur að vera villa i honum, því
að jeg á enn óeydda 10 dollara.* Það besta
við söguna er, að hefði jeg einnig munað eftir
þessum 30 þúsundum, hefði jeg einnig sólund-
að þeim, svo að jeg er fjarskalega kátur
yfir því, að hafa gleymt þeim, því að þau
mundu hafa bjargað mjer. Jeg sá í blöðunum
skýrslur um fa’lið á hlutabrjefunum og sá, að
þau stóðu lægst kl. U/a og þá hefðu eigi
einasta þessi 30 þúsund farið, heldur önnur til.
Víxlararnir sögðu, að þeir hefðu haldið í brjefin
þar til næstum kl. 12, en jeg held, &ð þeir
hafi þekt kaupandann og látið þau fara strax
og tryggingarfjeð • var búið. Jeg he'd, Blair
minn góður, að jafnvel víxlarar Ijúgi. Rað er
merkilegt, að góðir og heiðarlegir menn, eins
og við báðir, skulum komast af í þessum synd-
um spilta heimi. Nú, jeg er kominn til að
kveðja yður, hr. Blair, og jeg álít, að mjer
muni farnast betur með þessar 30 þús. do’lara
en með hinar 300000. Auðæfi eru eigi alt í
heimi þessum. Haldið nú áfram að lifa jafn
dygðugu lífi og hingað til og yður mun um-
bunað verða. Rreytist aldrei á að gera gott.«
Rví næst yfirgaf Steele stöðina, kom dóti
sínu fyrir og fór til Detroit. Þar tók hann út
alla peninga sína og fór t'l New York.
Par leigði hann sjer hólf 907 í »Broadway
Safe Desposit Waults« og Ijet hlutabrjef sín í
Northern Pacific þar til geymslu. Pví næst
keypti hann sjer ávísun á Evrópu fyrir alla
peninga sína nema 1000 dollara og keypti sjer
farseðil til Frakklands með stærsta skipinu, er fór
þá viku. Hann ákvað að vera búinn að öllu
þessu áður en hann heimsækti Manson, því að
hann fann á sjer, að honum mundi fátt um
finnast. Hann mundi eftir virðingu þeirri og
hlýðni, sem hann bar fyrir Manson, svo að
hann treysti sjer eigi til að koma á fund hans,
nema að alt væri klappað og klárt áður.
Klukkan var nærri tólf, þegar hann var bú-
inn, og kominn inn á skr fstofu Mansons í
hinni geysistóru Rockervelts-byggingu.
»Góðan daginn, hr. Manson, hvernig líður
yður?« hrópaði hann glaðlega, þegar gamli
húsbóndi hans stóð á fætur til að heilsa honum.
Enda þótt hann slepti öllum titlatogum við
forsljórann — Blair, gat hann aldrei slept frá
virðingarmerki, er Manson átti í hlut. Sú mikla
virðing, er hann bar fyrir hinum alvörugefna
vini sínum, sýndi sig meðal annars í þessu.
Pað var eigi hægt að sjá á Manson, að hann