Tíbrá - 01.01.1892, Page 36

32
hendur, áður þú leggur hönd á plóginn, og
raiss þá ekki kjarkinn, þótt örðugt gangi í
fyrstu. Menn ráða opt öðrura frá því, sem
þeir girnast sjálfir.
Smámunir, sem um munar.
(Þýtt).
Eðvarð var einu sinni að skoða stórt hús,
■■sem var verið að byggja beint á móti húsinu,
■sem hann bjó i, og hann tók eptir, hversu
verkamennirnir báru kalkið og múrsteinana
aipp stigana og hlóðu hverjum ofan á annan.
Þá sagði faðir hans við hann: »Þú gætir
vandlega að byggingarmönnunum, Eðvarð
minn! Hvað ertu að hugsa um? Langar þig
til að verða hleðslumaður?«
»Nei,« svaraði Eðvarð brosandi. «En eg var
að hugsa um, hvað litilíjörlegur einn einasti
múrsteinn er, og þó eru stór hús byggð þann-
ig, að hver múrsteinninn er hlaðinn ofan á
annan«.
»Það er dagsanna, drengur minn! Gleymdu
■aldrei þvi, að þannig er öllum stórvirkjum
varið. Allur lærdómur þinn er ekki nema ein
lítil lektsía eptir aðra. Og ef einhver gæti
.gengið í kring um heiminn, yrði hann að
ganga eitt sporið á fætur öðru. Allt líf þitt
saman stendur af eintómum stuttum augnablik-