Tíbrá - 01.01.1892, Page 40

36
— »Hann hatði mörg, — mjög mörg. Áður en
hann kom inn, þurrkaði hann af fótunum á
sér og lokaði hurðinni á eptir sér, sem sýnir,
að hann er reglubundinn og hreinlegur.
Þegar gamli, halti maðurinn kom inn, iéði
hann honum undir eins sætið sitt; það bendir
á, að hann cr bæði hugull og hjartagóður.
Eg lagði af ásettu ráði bók á gólfið, áður en
drengirnir komu inn. Allir hiriir stigu yfir
hana eða spyrntu henni af veginum, en hann
tók hana upp og lagði hana á borðið. Þetta
sýnir, að hann er umhugsunarsamur.
Hinir drengirnir stjökuðu hverir öðrum, til
að komast að. En hann beið með stillingu,
þangað til að eg kallaði á hann. Þetta sýnir,
að hann er kurteis.
Þegar eg fór að tala við hann, tók eg eptir
þvi að fötin hans voru vel bustuð, hárið vel
greitt og tennurnar snjóhvitar. Og þegar eg
lét hann skrifa nafnið sitt, sá eg, að ekkert
skarn var undir nöglunum á honum, eins og á
fallega drengnum í bláu treyjunni.
Og ef þú kallar ekki þetta gott meðmæling-
arbréf, þá gjöri eg það. Eg byggi meira á
því, að virða drenginn fyrir mér í tíu mínút-
ur, en á góðu meðmælingarbréfi«.
Lffið saman stendur af eintómum smá-atvik-
um, en þau falla saman í eina heild, og skapa