Tíbrá - 01.01.1892, Page 45

41
Góðu englarnir.
(Þýtt).
Eina kalda vetarnótt gengu tvær otboðlitl-
ar stúlkur út, til að leita að föður sínum. Það
var svo mikill stormur, að þær réðu sér varla..
Þær flýttu sér eins mikið og þær gátu og
leiddust, til þess að verða sterkari fyrir vind-
inum; göturnar voru dimmar og enginn maður
á þeim. En þær óttuðust ekki. Föðurástin
fyllti svo björtu þeirra, að þar var ekkert rúm
autt fyrir hræðslu. Þegar þær höfðu lcngi
gengið þannig, námu þær staðar fyrir framan
hús; þar brann ljós fyrir utan dyrnar, og stórt
spjald með gylltum stöfum var yfir dyrunum.
Það var óvanalegt, að litlar stúlkur kæmu
þangað, og það á þessum tíma. Þær stóðu
kyrrar stundarkorn, luku þá upp grænu hurð-
inni og gengu inn í stórt og fagurlega upp-
ljómað herbergi.
Maður sat þar við borð og var að lesa^
Hann leit upp og sagði, þegar liann kom auga
á þær: »Litlu stúlkurnar eru þá komnar hing-
að aptur’ Komið, stúlkur litlu!«
Þær námu staðar og horfðu á hann. Hana
benti þeim að koma og þær gjörðu það.
»Eruð þið að leita að föður ykkar?« spurði
hann.
»Já!« sögðu þær.