Tíbrá - 01.01.1892, Qupperneq 49

45 '
er viss um, að þið segið, að hann hafi sagt
ósatt.
Ef vér segjum eitthvað með þeim ásetn-
ingi, að það verði misskilið, þá skrökvum vér.
Og það eru verstu lygarnar, sem líkjast sann-
leikanum.
Góðsemi endurgoldin.
(Þýtt).
Einu sinni keyrði heldri kona nokkur í vagni
um alfaraveg. Á leiðinni mætti hún fátækleg-
um berfættum dreng, og af því að lienni sýnd-
ist hann vera sárfættur, bað hún vagnstjórann
að taka hann upp í vagninn, og lofaði að borga
fyrir það.
Drengurinn sagði henni, að hann færi nú til
að verða sjómaður. Eptir það skildu þau.
Að 20 árum liðnum keyrði skipherra nokkur
þennan sama veg, og varð þá á vegi hans
gömul kona, yfirkomin afþreytu. Skipberrann
aumkvaðist yfir liana og bað vagnstjóran að
lofa henni að keyra með í vagninum, og sagð-
ist skyldi borga fyrir það.
Þegar þeir skiptu hestum, fór gamla lconan,
þakkaði skipherranum fyrir sig og sagði: »Nú
er eg of fátæk til þess að borga fyrir mig«.
»Það gjörir ekkert til« sagði skipstjórinn.
»Eg aumkvast æfinlega yfir þá, sem verða að
ganga. Eg man, þegar eg var fátækur dreng-