Tíbrá - 01.01.1892, Page 75

71
um skógi, sezt hann á grein hátt uppi yflr fé-
lögum sínum, bæði til þess að sjá, ef einhverja
hættu ber að höndum, og svo veit hann, að
hann er konungurinn þeirra.
þegar rigningatíðin er úti, flnna þeir það á
sér, og fljúga þá á sama hátt heim aptur, því
að heima vilja þeir helzt vera.
Paradísarfuglinn er mjög skrautlegur. Höf-
uðið og hálsinn eru á að sjá sem gull, sem
breytir sér í alla regnbogans liti, á meðan mað-
ur horflr á það. Stjelið er gult og livitt, iíkt
silfri og gulli, langt og mikið, og ber sjálfan
fuglinn, sem ekki er stærri en dúfa, því nær
ofurliði.
Um Jóhannes postula.
(Austræn munnmælasaga.)
Þá er Jóhannes postuli var kominn út í eyna
Paþmos, sem er lítil klettaey við strendur Litlu-
asíu, leiddist honum einveran og fór að gráta.
Þá komu til hans tveir guðs englar og sögðu:
»Iíví ertu að gráta, góði maður?«
Hann svaraði: »Af því að eg fæ ekki að
vera hjá Jesú píslarvottum, sem eru nú þjáðir
í Efesus. Mig langar til þess að taka þátt í
kjörum þeirra og hugga þá.«
Þeir svöruðu: »Vér skyldum gefa þérvængi,
ef vér orkuðum þvi; en vér skulum gleðja þig,
svo sem vér getum, guðsmaður!«