Eimreiðin - 01.04.1923, Blaðsíða 46

174
SAKRAMENT
eimreiðin
ljúgi að ykkur? Eg er einn til frásagnar. Eg hefi líka tekið
eftir því stundum síðan eg kom, að menn trúa mér misjafn-
lega — þegar eg hefi verið svo barnalegur að segja frá ein-
hverju í hóp manna. Þess vegna hætti eg því fljótt. — Þig*
Alli, hefi eg gaman að spjalla við, því þú segir mér annað í
staðinn, sem mér þykir gaman að. Þótt það sé ekki um morð
og manndráp, þorsta og hungur — og þú trúir mér. Þú talar
við mig eins og eg væri maður enn þá, en ekki einhver sjald-
séður gripur, eða grammófón sem gaman er að draga upp
og hlusta á í nokkrar mínútur. Skollinn hafi það alt saman,
eg er orðinn þreyttur á því. — Nei, mitt mesta æfintýr var
ekki þegar eg var dæmdur til dauða í Mexico, skotinn og
jarðaður, og skreið svo ósærður upp úr gröfinni um nóttina.
— Þeir grafa hræin grunt þar, og kosta ekki upp á kistur —
sem betur fer. — Þú varst að spyrja hvað væri mitt mesta
æfintýr? Það var ekki það, og ekki heldur þegar . . . , nei,
það gerðist áreiðanlega hér á Islandi áður en eg fór á flakkið.
Veturinn sem eg var kennari við unglingaskólann á Sóleyri-
A eg nú að segja þér hvað það var?«
»Eg var að biðja þig um mesta æfintýrið«, sagði eg.
Björn lagði fæturna upp á annan stól, og sneri vanganum
að mér, andlitinu frá glugganum. »Eg ætlaði eiginlega ekki
að segja neinum frá því atviki — en nú finst mér eg þurfa að
segja þér frá því. I rauninni hefir það altaf pínt mig, að hafa
aldrei sagt frá því. Það getur verið, að þér finnist það ekkert
æfintýr, ekkert nema atvik, sem hvern óráðvandan heimskingja
getur hent — en heyra skaltu það nú.«
Svo byrjaði hann, og eg hlustaði.
»Eins og eg sagði þér áðan, var eg þann vetur kennari
við unglingaskólann á Sóleyri og var þar alment titlaður skóla-
stjóri. Var í höfðingjatölu þar í þorpinu. Auk mín kendu við
skólann einn kvenmaður, fröken María Blöndal hét hún og
heitir enn, ef hún er ekki dáin í hárri elli. Reyndar sagðist
hún vera um þrítugt, í óspurðum fréttum, og síðan eru, látum
okkur nú athuga — tólf ár — en sagan er ekki um Miss
Blöndal. Og svo kendi presturinn eitthvað líka. — Unglingarnir
voru nálægt tuttugu, og einhvern blæ af mentun hafa þeir