Eimreiðin - 01.10.1924, Blaðsíða 59

eimreiðin „HVERNIG FERÐU AÐ VRK]A?“ 371
ég fór þaðan að vísu bæði þessi ár, en man ekki, hvort árið
þetta var, sem ég ætla nú að segja frá. A leiðinni frá Skot-
landi til íslands fengum við bezta veður, sólskin og blíðu, en
lognaldan vaggaði skipinu þungt og hægt. Eg lá lengst af í
hægindastól uppi á þilfari og las »reyfara«. Man ég, hvað
skýin í vestrinu vóru falleg á kvöldin, eldrauð, gullin og með
Ýmsum öðrum lilum. Hafði þetta mikil áhrif á mig, en ekkert
kvæði varð til úr því samt.
Nú líður og bíður fram til sumarsins 1914. Það sumar
dvaldist ég vestur í Dölum að Kvennabrekku. Sést þaðan út
á Hvammsfjörð, og eyjagarðurinn á firðinum afmarkar sjón-
deildarhringinn í þá átt; þar eru Dímunarklakkar, mjög fallegir.
Þá er það eitt fagurt kvöld, að ég og Yngvi bróðir minn vor-
um að horfa í vesturátt. Þar syntu undursamlega fagrar skýja-
eyjar á lofthafinu. Þá minnir mig, að það væri Yngvi, sem lét
orð falla í þá átt, að þessar skýja-eyjar mintu sig á eyjarnar
Waak-al-Waak. Þá sló niður í hug mér sem eldingu minn-
ingunni um sjóferðina frá Skotlandi og skýin á vesturhimninum
Þá, og alt þetta — þessar tvennar skýja-eyjar, eyjarnar á
Hvammsfirði og eyjarnar Waak-al-Waak — ófst saman í
eina heild, — heild, sem táknaði þrá mína til »eyja hinna
sælu«, sem hafa ef til vill verið fimtu eyjarnar í þessum hópi,
Þótt skynvitund mín vissi ekki af því þá. Og skömmu síðar
datt mér í hug að gera út af þessu kvæði, en ekki hygg ég,
að úr því hafi orðið fyr en nokkru síðar og þá fyrirhafnarlítið.
Löngu seinna las ég aftur »söguna af Asem og andadrottn-
ingunni* og sá þá, að því er lýst þannig, er Asem sá eyjar-
nar Waak al Waak í fyrsta sinni: »Voru fjöll eyjanna eldrauð
eins og skýbólstrar þeir, er sólin gyllir, þegar hún sígur í ægi«.
Þessi lýsing, hygg ég og, að hafi legið dulin í undirvitund
minni, er ég orti kvæðið, þótt ég myndi þá alls ekki eftir
henni eða, réttara sagt, þótt skynvitund mín myndi ekki eftir
henni. En það atriðið, sem ég ætla að hafi haft mest áhrif við
samningu kvæðisins, er þó sjóferðin frá Skotlandi til íslands.
Eyrst að þessi grein hefur lent í því hjá mér, eins og hjá
9ömlu körlunum, að tala um sjálfan mig, er bezt, að ég segi