Eimreiðin - 01.07.1927, Qupperneq 20

212 TRÚIN Á JESÚM KRIST, GUÐSSON eimreiðin
Ég hygg, að allir höfundar Nýja testamentisins mundu fúsir
hafa gert þessi orð að játning sinni: »Ég trúi á Jesúm Krist,
guðsson«. I þeirri stuttu setningu homa fyrir tvö orð, sem
voru þegar fyrir í gyðingdómnum, áður en kristindómurinn
kom til sögunnar. Þau voru þegar fastmótuð hugtök, er Jesús
frá Nazaret hóf kenning sína. Þessi tvö orð eru Kristur og
guðs-sonur. Um sjálf hugtökin greindi Gyðinga og kristna menn
eigi; en það, sem ágreiningnum olli og síðar fullum aðskilnaði,
var sú sannfæring lærisveinanna og annara fylgismanna hinnar
nýju trúar, að Jesús frá Nazaret hefði verið hinn eftirvænti
Kristur, guðs-sonurinn.
Lítum þá fyrst á þessi tvö heiti.
Öll vitið þér, að um all-langt skeið, áður en Jesús fæddist,
höfðu Gyðingar vænt þess, að fram mundi koma mikill leið-
togi meðal þeirra, er valda mundi aldahvörfum. Þeir trúðu
því, að hann mundi hefja Gyðingaþjóðina úr ánauð og undir-
lægjuskap til valds og frægðar. Vonir þeirra voru með nokkuð
mismunandi hætti, og lagaðist því hugmynd þeirra um leið-
togann eftir því. Skoðanirnar á innri veru hans og köllunar-
starfi voru því nokkuð mismunandi. Sumir trúðu því, að hann
mundi verða herskár og voldugur konungur, drotnari jarð-
nesks framtíðarríkis; mundi hann koma af Júda-ættkvísl, já
verða niðji Davíðs, hins frægasta konungs fortíðarinnar. Fyrir
því var hann líka oft nefndur Davíðs-sonurinn. En þólt hann
yrði jarðneskur konungur og maður getinn að mannlegum
hætti, hugsuðu menn sér, að Guð hefði gefið honum sérstaka
hæfileika og búið hann óvenjulegum mætti og tign. Siðferðis-
ástandið hjá þjóðinni á að batna. »Hann mun safna saman
heilögum lýð og stjórna honum með réttlæti*1)- Hann á að
verða hreinn og syndlaus og hann mun aldrei hrasa, því að
Guð hefur gert hann sterkan með anda sínum. En allir hæfi'
leikar hans og máttur er gjöf frá Guði, eins og hann líka
mun byggja alla von sína á Guði. — Vonir sumra um þenn-
an mikla leiðtoga voru nokkuð andlegra eðlis og víðfeðmari.
Hjá þeim, sem fór að þykja mest vert um siðgæði og sanna
trú, hlaut myndin af herskáa og volduga konunginum að dofna
1) Sbr. Trúarsaga N. tm. eftir S. P. Sívertsen.
i