Eimreiðin - 01.01.1930, Blaðsíða 107

ElMREIÐIN
FLÓTTiNN ÚR KVENNABÚRINU
87
Daginn eftir fékk ég boð um að mæta í dómsmálaráðu-
neVtinu. Þar tók á móti mér Mudir, fulltrúi ráðherrans.
~~ Þér eruð afganskur þegn, frú mín, og getið því ekki
ferðast nema þér fáið afganskt vegabréf. Alt annað er óleyfilegt.
Es fann, að hann ætlaði sér að hræða mig. Nú var um að
Sera að láta engan bilbug á sér finna. Ég benti honum því
rólega á, að ég væri þegar búin að fá þýzkt vegabréf með
alSanskri áritun.
^ér leið enganveginn vel, meðan við ræddum um þetta
ram og aftur. Ég hélt því fram, að ég væri frjáls allra ferða
minna, þar sem ég væri skilin við manninn minn. Ef yfir-
v°ldin tækju ekki tillit til þess, yrði ég að leita hjálpar hjá
Sendisveitum stórveldanna, og þá einkum Þýzkalands. Stór-
veldin mundu aldrei láta það viðgangast, að kona frá Evrópu
kyrsett með valdi í Afganistan.
Stjórnarfulltrúarnir sáu loks, að tilraunir þeirra til að skjóta
skelk í bringu báru engan árangur. En þeir höfðu komið
^VJ til leiðar, að undir eins og ég var orðin ein, titraði ég af
Vl9a fyrir því, að nýjar snörur myndu verða lagðar fyrir mig.
Eg ætlaði að kveðja ekkjudrottninguna, Ollja Hassrat, og
löia hana ásjár. En mér var neitað um viðtal við hana.
ennar hátign var lasin, var mér sagt. Var það satt, eða að-
®lns bending til mín um, að hún vildi ekki sjá mig? Ég var
ess albúin að láta heldur lifið en að för mín yrði heft. Lífið
Var roér líka einskisvirði þarna. Veik af kvíða og eftirvænt-
ln2u gekk gg frjj farangri mínum og lét fara með ferðakist-
Ulla á tollstöðina. Bjóst ég við að mæta þar nýjum hindrun-
Ul^- En hinir þýzku vinir mínir hjálpuðu mér og hughreystu
m‘9- Enda leið ekki á löngu, unz alt var í lagi á tollstöðinni.
^egar ég kom aftur heim á hótelið, bað ég um reikning
ímnn- Hótelstjórinn heimtaði þá mörg hundruð rúpíur og auk
bess
Qfeiðslu fyrir það, sem ég var áður búin að borga.
^9 neitaði að gera mér þetta að góðu. Varð hann þá fok-
ndur og hótaði mér því, að hann skyldi koma í veg fyrir,
a a9 fetlgj ag jara ,jr jan^
t-2 lét koma boðum til þýzku sendisveitarinnar, og að
s Undarkorni liðnu kom túlkurinn.
~~ Nun, was gibt es, gnádige Frau?