Eimreiðin - 01.01.1930, Blaðsíða 52

32 KRISHNAMURTI í 0]AI-DALNUM 1929 eimREIÐIn
þar á þingum, sem söguleg hyggja er hafin yfir grilluveiöar
og trúarvingl. Virðist til dæmis vera full-geipilega að orði
kveðið af konu, sem talar í allsherjaráheyrn, þegar hún full'
yrðir pilt þenna verða munu heimsfræðara í líkingu við JesU
og Búddha. Hér skal ekki leitast við að draga í vafa spa-
dómshæfileik frúarinnar, jafnvel þótt enn vísindalegri spádóms-
stofnanir, svo sem til dæmis veðurathugunarstofan, hafi iðu'
lega reynst skeikular, heldur fyrst og fremst rétt þann, er
hún hafi sögulega til þess að byggja hugmyndir sínar u111
heimsfræðara á grundvelli slíkum sem ]esú og Búddha.
Því það mun sönnu nær, bæði um Jesú og Búddha, að hv°r
þeirra um sig sé lærisveinn og afsprengi sérstakrar þjóð'
menningar fremur en faðir eða fræðari, og hvor um sig bund'
inn og takmarkaður af eðli ákveðins kynstofns eins og hann
hlaut að lýsa sér undir ákveðnum þjóðfélagsskilyrðum í ákveðnu
landi, — jafnvel innan ákveðinnaf þjóðfélagsstéttar. I indversk'
um fræðum helgum er fjöldi af Búddhum, og því erfiðara að
greina á milli þess, hvað hver hefur sagt, sem indversk saga
er óvísari á tímatal og sljórri á það, sem kallað er á Vestur'
löndum staðreyndir, atburðir, menn og málefni. Þannig er
hvergi unt með öruggum heimildum að greina speki þá, sem
við Gautama er kend, frá speki einhvers annars þjóðlegs
hugsuðar, sem uppi var tveim þúsund árum áður eða þúsun
árum síðar undir svipuðum kjörum í einhverju alt öðru
konungsríki Indíalanda. Vitrir höfðingjasynir í hinni kyrrU
sögu Indverja eru jafn-óþekkjanlegir hver frá öðrum eins °&
gamlir bænabókahöfundar hjá oss eða máfar í bjargi- ki>a
þjóðspekingum birtist í senn reynsla bóndans og
veiðimannsins. Oft eiga þeir líka í fórum sínum drjúg
af lyndiseinkunn þeirra, sem temja slöngur og önnur óýf-
Ræður þeirra eru venjulega útdráttur úr goðsögnum, gömluu5
máltækjum, dæmisögum, æfintýrum, sálmum og öðrum þulurn,
sem hafa orðið til með alþýðu. Þannig hafa til verið í Indía
löndum þjóðspekingar í hur.draðatali, hver öðrum djúphugal ;
og allir raddfæri indverskrar alþýðuhyggju, eins og hún ha
fengið að dafna frá ómunatíð í skauti frjósams lands me
næðisömum blíðviðrum yfir ökrum og skógum, spegilmyndun"1
í kyrrum vötnum og dulrænum háfjöllum bak við. —