Eimreiðin - 01.07.1931, Qupperneq 90

290
KREUTZER-SÓNATAN
eimreiðin
segja frá drabbi, sem hann hafði lent í úti í Kunávin.1) Það
var svo sem auðséð, að hann var hreint ekki svo lítið upp
með sér af þessu, og með miklum ánægjusvip lýsti hann því,
hvernig hann hefði eitt sinn, ásamt þessum sama ríka kaup-
manni, lent í þeim æfintýrum úti í Kunávin, að ekki væri
hægt að segja frá þeim öðruvísi en með hvíslingum, svo að
enginn óviðkomandi heyrði til. Fékk þetta búðarpiltinum
þeirrar gleði, að hann veltist um af hlátri. Sá gamli glotti
líka, svo að glitti í tvær gular tennur í munninum á honum.
Mér leizt ekki á, að ég mundi hafa mikla ánægju af að
hlusta á þessa samræðu lengur, svo ég notaði tækifærið til
þess að fara út úr klefanum og hreyfa mig dálítið á brautar-
pallinum áður en lestin legði af stað. í dyrunum mætti ég
málfærslumanninum og frúnni í ákafri samræðu.
»Þér fáið ekki tíma til að fara út«, sagði hinn tungulipri
lögfræðingur við mig. »Það á að fara að hringja í annað sinn«-
Það stóð vel heima, því ég var aðeins búinn að ganga örfa
skref meðfram vagninum, þegar hringt var. Þegar ég kom
inn aftur, gekk málbeinið á málfærslumanninum og frúnni,
eins og áður. Gamli kaupmaðurinn sat þegjandi andspænis
þeim og starði fram fyrir sig þungur á brún; en öðru hvoru
jóðlaði hann ólundarlega á einhverju, sem hann hafði milli
varanna. Um leið og ég gekk fram hjá málfærslumanninum til
sætis míns, sagði hann brosandi: »Svo skýrði hún eiginmanni
sínum hreinskilnislega frá því, að hún hvorki gæti eða vildi
lifa með honum lengur, því að ...«.
Síðustu orðin gat ég ekki heyrt fyrir hávaða, því nú komU
enn farþegar inn í klefann og á eftir þeim umsjónarmaður
og burðarkarl. Þegar aftur var orðið nógu hljótt í klefanum
til þess að ég gæti heyrt til málfærslumannsins, virtist hann
hafa hætt að tala um hin heimulegu einkaatriði málsins, en
ræddi nú málið alment. Hann hélt því fram, að hjónaskilnaðar-
mál væru nú orðin mjög á dagskrá í Vestur-Evrópu og yrðu
tíðari með hverjum deginum í Rússlandi. En þá tók hann
eftir, að enginn mælti orð frá vörum í klefanum nema hann,
1) Eitf af úthverfunum í Nischnij-Novgorod. ÞangaÖ fara kaupmenn
til þess að svaila og skemta sér.