Eimreiðin - 01.10.1941, Síða 25

ElsIRElni}j
HLJÓMAR ÞESS LIÐNA
361
|.'ni Suðvefjarmöttluinnn. Gróskuilmurinn frá túni og engjum
lr loftið, en úti fyrir vognum niðri við ströndina glampar
sP°rðaköst, — því fjörðurinn er fullur af síld. Heiðrikt júlí-
'' ölcl og aðeins tekið að húma.
. ..^arna kemur hún gangandi eftir stígnum og heldur á færis-
1 v i hendinni. Hvað hún stendur honum skýrt fyrir hug-
^ °tssjónum í kvöld! Blái kjóllinn hennar fellur mjúklega að
nv°xnum iikamanum, og Ijósa hárið leikur laust um vang-
na' ^Un gengur niður að vognum, þar sem hann er að steina
le*ln’ seni leggja á um nóttina.
iljið þér hjálpa mér að losa færið?“ kallaði hún og hló.
þ n hafði komið til að veiða í vognum, og hún var með þara-
Litp^^11^ ^ önglinum — en færið hennar sat fast í þangskoru.
1 sævarbúinn gerði sig liklegan til að rífa sig lausan.
arr stökk út á klettinn, sem hún stóð á, en rétt í sömu
iita^311 Skrihahl henni fótur á þanginu. Hann náði að grípa
Uni hana, en í kastinu fékk hann ekki fótað sig heldur —-
steyptust á kaf i grændjúpan sjóinn. Það kátlegasta
, ‘hburðiim — fannst honum — var það, hve hún virtist
Uh’ — hélt víst, að hann væri ekki syndur. Hún hafði
^ Ser í þaraflækju utan í klettinum, saup hveljur og hrópaði
hnvt^ ^11'1^1 hann henni og synti með hana upp í sandinn
v 1 vognum. Þarna í sandinum lágu þau líkt eins og hér
var tVÖ °Ök’ sem hafaldan hefði skolað á land. Og þessi
^ fyrsta kynningin, sem þau höfðu hvort af öðru.
Viði ° sem hafaldan skolar á land. Þannig fleytir rás
Sa löanna mannverunum upp á strönd lífsins, og þær verða
de • Gll5a’ skiptast á hugsunum, vinna saman, elska saman,
ek]- 3 Sainan’ fyrh' einhverja dularfulla tilviljun, sem er þó
s 1 Llviljun, heldur hlekkur úr einhverri óralangri keðju,
ekkert mannlegt auga sér fyrir endann á.
” ér hafið verið að leika hetju í gær, Víðarr. Ég má víst
hás&'-^aSf ^®111 meh árangurinn.“ Röddin var ósvífin og
hÍartan Víðarr man allt eins og það hefði gerzt í dag.
sjóni alf)lllhlr eru skýrir og standa Ijóslifandi fyrir hugskots-
1111 hans. Verzlunarstjórinn kemur á móti honum í and-