Eimreiðin - 01.10.1941, Qupperneq 41

eimheiðin
FREMSTA LEIKKONA ÍSLANDS
377
Gunnþórunn sem I’orgrima galdrakinn
í leiknum „Fróðá“.
sjálfa sig í spéspegli,
Var °rðstír hennar sem
feðnianleikara svo grund-
'allaður, að ekki þótti við-
að trúa annarri fyrir
oðalhlutverkunum. A „út-
e§ðarárunum“ hafði Gunn-
.br Unn sama brennandi
ll§ann fyrir leiklistinni
°§ úður fyrr( en hans naut
n‘ ekki í réttu umhverfi.
^ 'óggangssök Gunnþór-
”anar Var sú, að hún vildi
i l’eygja sig og lét ekki
be^§ja sig.
fyrstu leiklistarárum
Unnþórunnar voru það
s> CUls örfáir menn, sem
p11.1’ bva® í stúlkunni bjó.
aðIl ra ^ var Þorsteinn Erlingsson skáld. Hann komst svo
01 1 leikdómi, er Gunnþórunn hafði orðið fyrir sérlega
s.ðrðurn áfellisdómi frá hendi hvassyrts gagnrýnanda: „Ég hef
^ Jnisar konur, sem mér þóttu fara prýðilega á leiksviði, en
1 ebbl alveg viss um, að ég hafi séð nokkra, sem stendur
sóe ®enSur betur en G. H., hún á það eitthvað í sjálfri
V;ej.Seni hefur nóg afl til að horfa framan í allt og alla, og
e8 leikhússtjóri, fengi ég hana undireins á mitt leik-
' ef þess væri kostur.-------Ég vil ekki, að dómur neins
Gu Gygl stúlkuna, því hana á eldd að beygja.“ Nú var
leij*n^°runn frekar seinþroska leikkona, og hún var í stöðugri
bá f 1 ^ h^fflegum viðfangsefnum. 1 Leikfélaginu skyggðu
^ . °^e§a bráðþroska leikkonur eins og Stefanía Guðmunds-
0„ U Guðrún Indriðadóttir á hæfileika hennar, og þeim
lnð i ]1Um bbibonum félagsins, svo sem Þóru og Þuríði Sig-
ars , ætrum Noru iðulega fengin þau viðfangsefni, sem ann-
rý u hentað Gunnþórunni. Þegar hér við bætist, að gagn-
ferð ■ Ul 1 ^a úaga sýndu Gunnþórunni litla vægð fyrir með-
a lanþakklátum hlutverkum, var sýnt hvert stefndi. Ef