Eimreiðin - 01.10.1941, Qupperneq 103

^tltREIDlN
RITSJÁ
439
>nni verið ómerkilegur maður og
lfii íyrirmynd um nokkuð, uema
estatamningar sinar — en fáum
cr alls varnað. Asgeir faðir lians,
Sem Var sérstalvur ágælismaður, er
]'ti bexsu gerður að liálfgerðri
sauðkind, sem er allt i krafti hins
auðnulausa sonar síns. I>etta kalla
að snúa iillu öfugt.
er sagan af Katadalsfólkinu
ÖUu, cr viðvikur morði Nathans
etilssonar og tildrögum þess, al-
^°ng’ °g ei Uað bersýnilega sprottið
' Uja til ]>ess að vera hallur undir
fólk af ótta við, að menn leggi
þ *;oniendum þcirra Sigurðar og
^orUjargar i Katadal það til lasts,
haf-^aU’ eða Uriðrik sonur þeirra,
1 verið varmenni. Slíkt gerir
Kil'n óbrjálaður maður. Það kem-
þr. SV° undarlega oft dúfa úr
afnseggþ 0g j)ag rægur enginn
Slnu foreldri.
78l °Sar ,le,dur l>ví fram (bls
juv' a<'' Uriíirik Sigurðsson haf
^ rt. eða eins og hann kallar þai
að ’ ð'attlan Ketilsson, af því
hai laUn ilatl viljað tæla heitme;
je Sigrigj —,s ]já er það alger
SjS . Ianí’t' I'riðrik var elcki unnust
Stm "'l lr'ileidur allt annarrar stúlku
111 Uann átti börn með og liafð
VarAi Ud. VÍð’ meðan Uann var
la^^’ Friðrik var þvert á mót
Sigríði til þess að geta kom
Xatu' ’>VÍ fyrir tilstilli hennar hva
Eevi 'i".’ sem talinn var fjáður
fl„,!U ' Þoninga sína. Morðið va
stnfn°aðÍð ránmorð’ og liI l,es
höfð ' ■ al 1>vi’ að morðingjarni
penjU ' fnrurn Sigriðar séð gull
inrn S’ Sem y'at,lan átti, og pen
tcirralln kVeÍkti ágirndiná í liugi
fyrjr ’ Cn l)að er algerlega hrenn
að nohkurs staðar í málim
örli á nokkurri rómantík, enda þótt
svo hafi orðið i frásögn fólksins
af þvi. Það er ekki hægt að rekja
þetta hér frekar, heldur visast til
ritgerðar eftir mig um málið, sem
birt var í „Blöndu“ fyrir nokkrum
árum; er þar rakin öll saga þess
eftir réttarskjölum og öðrum óvé-
fengjanlegum gögnum. Er sú saga
ófögur á alla lilið. Ég get heldur
ekki neitað því, að mér virðist höf.
vera kominn fulllangt afleiðis, þeg-
ar hann á einum stað (bls. 96) kall-
ar morðið á Nathani „liflát“ Nat-
hans Ketilssonar. Auðvitað er sam-
úð góð með þeim, sem í vandræði
rata, en fullmikið er þó í borið,
þegar hún er sýnd á kostnað heil-
brigðrar meðvitundar um rétt og
rangt.
Það er ákaflega virðingarvert, að
liöf. skuli hafa viljað leggja tíma
og vinnu í að safna sögnum og
slíkum fróðleik, — það er alltaf
gagnlegt, enda þótt sannsögulegt
gildi verði ef til vill litið, enda er
það verk lesandans að hafa þar
vaðið fyrir neðan sig. Svo sem þeg-
ar hefur verið tilfært, var höf.
prýðilega ritfær og segir vel frá,
þó að sama vérði ekki sagt um alla.
sem fást við að skrásetja og gefa
út sagnir; — fyrir bragðið er bókin
mjög svo ánægjuleg aflestrar.
G. J.
Leonhard Frank: Karl og Anna.
Skáldsaga. Arni Jónsson hefur is-
lenzkað. Ak. l’J'il (Edda).
Þetta er saga frá siðustu lieims-
styrjöld (1914—18) og fjallar mn
siðfcrðileg vandamál, sem skapast við
langa dvöl eiginmanna og unnusta
á vígvöllunum og sem fanga i fjar-
lægum löndum. Bókin — eða höf.