Eimreiðin - 01.07.1942, Qupperneq 41

El'inEiÐiN-
EINAR PÁLL JÓNSSON SIÍÁLD
217
^n Þótt vorið sc Einari kært og það knýji jafn fagra og fjöl-
! u'uÓuga tóna úr hörpu hans og framangreint kvæði sýnir,
. 3 tekst honum ekki síður upp í lýsingu sinni á haustkomunni
kyaeðinu „Sumarlok", sem er eitthvert hið frumlegasta og
lnJ ndauðugasta kvæði hans, og skal því tekið hér upp í heild:
_ r'nSt er til útfarar enn i dag —
"Ul i skóginum kuldalag
^Jómsvipað hafrænu-gjósti.
Cr finnst eins og hannský á
llllnninum,
^hgerður ótti’ yfir deginum
R horginni hungt fvrir hrjósti.
j . 'llar suinarsins hrenna út —-
titr' mCð höfuðin niðurlút
jj. a 'ið tónhungans brimið.
r fini>st sem hver alda jtess
sý 01 San-hljóms
cC eiilfðar-refsing hins mikla dóms,
r “nfhjörtun frysti og limið.
cr sárjiráir alltaf vl,
nlc”gastöðyanna leitar til
■j. , ý'nhvcrjum óvissu-hraða.
0 nis-óttinn úr augum skin,
tes» ]»ar forlög sin
Jnkinu fölnaðra blaða.
Mér finnst eins og allt sé feigt í dag,
sjálft framtiðarljósið með dánarbrag
og veðráttan heimsendi heiti.
Haustloftsins ókennda ægi-far
knýr andvarp frá hrjósti sléttunnar,
með líkfylgd á hverju leiti.
Stormhæðin eykst — svo fer allt í
livarf,
en ævinnar fegursta sumarstarf
um ódreymdar aldir lifir.
Hver mörk verður grátlmipin, myrk
og tóm,
er moldin Járðar sin eigin hlóm,
og svalvindið syngur yfir!
Sigðirnar blika við hleikan svörð -
nú herjast um völdin á himni og
jörð
tvö megin-öfl mannlífsins strauma:
Haustjátning isköld á aðra hlið —
og eilifðartrúin á sumarið
i starfsvöku dýrðiegra drauma."
..eilíföartrúin á sumarið“, sem er hinn djúpi og sterki
j n8Ur i lífsslvoðun Einars, eins og hún lýsir sér bæði í
^ ttdtiu máli hans og óbundnu, gerir það að verkum, að hann
j '^Ilr hjartslátt vorsins í sjálfum vetrarbyljunum, eins og
‘In kemur í hinu kröftuga og karlmannlega kvæði hans
etiir“, þegar hann segir:
1
upp
„Þótt mælirðu oft af miklum þjósti,
er máskc vott um brá.
Mér heyrist ég kenna í hörkugjósti
hálfdreymda sumarþrá —
finn jafnt í eldgígs og íssins hrjósti
cilifðar-hjartað slá.“
enn öðrum kvæðum sínum almenns efnis bregður Einar
glöggum hfsmyndum og raunsönnum, í kvæðum eins og