Eimreiðin - 01.07.1942, Side 50

226
ÞJÓÐVERJAR
guinBio''
heim á leið, kemur hann auga á brunahrúgu í austurhl'ú*
borgarinnar. Það eru vegsummerki eftir brezka spren»J
flugvél, sem nýlega kom til að endurgjalda þýzkar n*asU
vikuna na^stu á undan. Eitt sinn sátu brezkir stúdentar í l1'1
skólasölum þessarar sömu borgar og námu af þýzkum visinú-1
mönnum ýmislegt, sem þeir ekki gátu lært beima —■ °ö - ‘
fyrsi og' fremst hina hljómfögru þýzku tungu. Ef til viH lI
það einn þessara stúdenta, sem nú hefur komið aftur.
Hvar ern þeir? tautar gamli maðurinn og þrýstir hattm
um enn betur niður á ennið eins og hann óttist, að einh"
iesi hugsanir hans undan hattbarðinu. Hann heldur henn
litla, fornfálega herhergið sátt, og sama hugsunin sækir att11
á hann: Hvar eru þeir núna, gömlu snillingarnir, þýz''1
húmanistarnir allt frá dögum Lúthers fram á daga Goeth1
og Helnilioltz? Hvað er orðið um ljómann af þýzkri menn
ingu? Hvar er hugsanafrelsið? Hvar er rétturinn til frjá|s,‘
rannsókna og vísindaiðkana? Hvað er orðið um fróðleih'
þorsta æskulýðsins? Hvar eru bátarnir með marglitu ljóskei
unum, bátarnir með glaða stúdenta, sem sungu ganila stll;
dentasöngva svo hergmálaði í fornum höllum og hæðun1
Yfir í dómkirkjunni hvíla keisararnir eftir rómversku P^‘l
grimsgöngurnar, sem urðu bæði þeim og þýzku þjóðinni
örlagaríkar. En víðs fjarri hvíla siðbætendurnir, sem
i svo
fyrir
J.j
mörgum öldum fengu að segja það upphátt og í heyran 1
hljóði, sem afkomendum þeirra er nú bannað að segja.
1 eyói
og tómi eru rannsóknarstofúr og kennslusalir, því æskuinem
landsins eru farnir til fjarlægra landa til að Ijósta erlendm
þjóðir. í bókasöfnum liggja rit Kants, ósnert og rykfallin, 1)N’ '
hans orð eru einskisvirði þýzkri kynslóð vorra tima. En al^!
Rin er óbreytt eins og á dögum Siegfrieds, og þegar t1.!1’1
verjann drevmir, heyrir hann Lorelei-sönginn hljóma í huhlu
nið fljótsins fagra.
Myrk nótt hylur gömlu borgina við Neckar — hylur ÞýzJ"1
land. Þulurinn aldni er kominn heim. — Hann horin
gaupnir sér —- bljúgur og hljóður. Svo opnar hann slaghoi'P
una og leikur lag eftir Beethoven. Það er siðasta sónata hans-
Sv. S. þýddi lauslega-