Eimreiðin - 01.07.1942, Qupperneq 63

E>MREIÐ1N
ÁRÁS AMUNDSENS
239
<-“lar eru orðnar svo fullkomnar, að menn geta verið öruggir
11111 ai® þurfa ekki að nauðlenda þeim.“
IJessar athugasemdir voru ekki aðeins þveröfugar við það,
í|eni ^ ilhjálmur hafði haldið fram, heldur miðuðu að því að
I varpa öllum kenningum hans um þann hugsanlega mögu-
ejka að nota Norður-íshafið sem Miðjarðarhaf, þ. e. stytztu
milli Norðurálfu og Vesturheims. Gætu flugvélar ekki
n<hð lendingarstaði á ísbreiðunum, ef á lægi , gætu þær ekki
II þar til þess að koma upp og halda uppi veðurathugunar-
stöðvum og öðru „grundvallarskipulagi“, væri íshafið jafn-
°sinlegt og Amundsen hélt fram, mundi framtíðardraum-
l,Inn um það, að einn góðan veðurdag færu flugtæki að svífa
't'1 heimsskautið með póst og farþega, ekkert verða annað
Cn niarkleysa.
t3egar Vilhjálmur stóð frammi fyrir^slíkum sönnunargögn-
l1111, sngði hann, að í rauninni „hcfði Amundsen ekki haft
lltlna aðstöðu til þess að þekkja þetta. Að undanteknum þeiin
manuði árið 1925, er hann og menn hans unnu að því að reyna
konia flugvél þeirra af stað aftur, sá hann ísinn aðeins úr
^ ugvél eða loftfari, er fór 150—200 km. á klukkustund. Úr
1111 hseð og með þeim hraða er næstum ómögulegt að gera
sér Ijósa
leg;
óæmt
grein fvrir því, hvernig ísinn fyrir neðan raunveru-
1 er. Hann og menn hans geta áreiðanlega ekki eins vel
um hann og ég, eftir að hafa farið um hann langar Ieiðir
1Ulnuðum saman i ró og næði.“
hlann taldi víst, að mikil not ga>tu orðið að því, að farnar
vaeru
snöggar ferðir á flugvélum til þess að sýna, að flugtæki
kndu vel farið um norðurhvelið, og að íshafið væri ekki eins
<egilegur staður og fólk hefði haldið. En hann hélt því fram,
*t> Aoru allir helztu landfræðingar heimsins sammála honum
Um það, að árangur slíkra smáferða gæti ekki orðið neinar
aunsóknir að marki. „Það viðfangsefni að rannsaka Ishafið,“
agði hann, „og athuga hætti þess nákvæmlega, heyrir auð-
1,kið undir haffræðina. Menn læra álíka mikið í haffræði við
að flíúga yfir haf eins og þeir læra jurtafræði á því að fljúga
yflr Jurtagarð.“
lja Amundsen og Vilhjálm greindi einnig á um það, hve
nukið væri um lífverur í íshafinu. Þetta var mikilvægt atriði