Eimreiðin - 01.07.1942, Qupperneq 75

eimreiðin HEIÐBLÁIN
konungur öræfanna.
Hihi kýs að verða
kona hans, en ekki
Qrottning í þessu ör-
‘Sfaríki, og hún lok-
ar augunum, ekki til
sjá fegurð öræf-
anna og mikilfeng-
leik, heldur til að sjá
ast þeirra springa út
eins og fagurt öræfa-
hióm. Hún lagði
lt,inni áherzlu á
kvenlega töfra en t.
'i- Anna Borg, sem
Heillaði Kára og
kaus sér drottningar-
hlutskiptið. Og henni
V;>rð það óviljandi að
Vekja hohllegar fýsn-
lr Arnesar, þar sem
ekki varð annað séð
en Höllu frú Soffiu
ka‘ini það þægilega, en ekki á óvart, að hafa eignazt tilbiðjanda
annan en Kára. Síðasti þáttur Fjalla-Eyvindar reyndi til hins
^trasta á þolrif leikkvennanna. Þar komu Önnu Borg að góðu
heknislegir yfirhurðir í leikmeðierðinni, og frú Soffia náði þai
k*st í list sinni með tígrisdýrslegri mýkt, en frú Guðrún var
enn seni fvrr næst anda hlutverksins og leiksins, konan, sem
-eSgur aleigu sína, ástina, fram á móti óvætt öræfanna, huhgr-
*nu. Þátturinn er um ást og hungur, óhugnanlegt yrkisefni og
Sennilega óleysanlegt viðfangsefni, og verkar eins og svipu-
högg framan í áhorfendur eftir öræfarómantík fyrri þáttanna.
Guðrún Indriðadóttir lék Hðllu 55 sinnum hér í bæ, en
auk ])ess bæði á Aluireyri og í bvggðum íslendinga i á estur-
heinii. Var hún fyrsta islenzka leikkcnan, sem lék utan land-
steinanna.
ii'únaður milli leikarans og áhorfandans er ein meginstoð
Halla (Guðrún Indriðailóttir) og Tóta (Anna
Horg) í l'jalla-Eijvindi, II. þœtti.