Eimreiðin - 01.07.1942, Qupperneq 94

270
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
bimbeið,!>’
mín gat mcð engu inóti vitað
þá (þó að fjarvitund mín
kunni að vita alla hluti).
Aldrei hefði ég getað trúað
þvi, að annað eins ætti sér
stað, ef ég hefði ekki sjálfur
gengið úr skugga um það af
eigin reynslu. Margt annað
furðulegt gerðist þær finim-
tíu mínútur, sem við dvöldum
hjá völvunni.
Þessar og þvílíkar stað-
reyndir koma róti á hug hvers
sannleiksleitandi manns og
sanna ærið áþreifanlega, að
vér erum sífellt undir ósýni-
legum áhrifum, ýmist góðum
eða illum og að þessi áhrif eru
allt umhverfis og hið innra
með oss. Þvi hugurinn er alls
staðar, og allt er hugans verk.
Hver lifandi vera er hluti
hinnar miklu veru, sem er
eilíf og alls staðar nálæg, al-
vitur og alls vitandi i fortíð,
nútíð og framtið. Sjálfur
Kristur sagði marga hluti
fyrir, þar á meðal dauða sinn
og vina sinna. Framtíð vor er
ekki ókunn, þó að vor tak-
markaða meðvitund viti hana
ekki. Allt, sem vér getum sagt
með vissu i þessum efnura, er
að vér erum oss þess ekki
meðvitandi eða verðum þess
ekki vör, hvað framtiðin muni
leiða i ljós. En það eru sterk
rök að því, að til sé alvitund,
sem þekki alla hluti og
allt og að vér, sem erum hluti
af þessari vitund, geturn þjú'1
að oss með vísindalegum uð
ferðum til þess að skynju
])essa alvitund, sem ein þekk
ir öss öll út í æsar, hvað
höfum verið, erum og munuin
verða.
Sá tími, sem vér litum ú, C1
timi stórmerkja, og sá dag1')
er ekki langt framundan, ‘u
einhverjum takist að opinhel‘
mönnunum áður óheyj ð og
séð undraverk — leiði í lj°'
hina sönnu þýðingu manns
sálarinnar og leyndardóm 1
ins sjálfs.
Ósýnileg úhrifaöfl.
Undanfarið höfum vér U1'
ast víðsvegar, bæði í ki'1
fræðileguin skilningi °k
heimi vísinda, og margt 10
um vér lært, sem verðskuhh'
óskipta athygli vora.
Á öllu þessu ferðalagi h(’ ^
um vér gengið úr skuggn
óslceikul sannindi, sem
standa stöðug, þau sannim ’
að til eru ósýnileg a
og allt vort líf er háð þessU1|’
öflum, og undan þeim »etu' ^
vér ekki lcomizt. Vér höim^
einnig gengið úr slaigo11
tilveru guðs og tilveru h11
vonda, og að sífelld ham ^
ills og góðs er háð um nianns