Eimreiðin - 01.07.1942, Síða 97

EijIREIÐIN
Úndfna skáldkona.
Eftir ./. Magnús Bjarnason.
Haustið 1895 fór ég snögga ferð til Winnipeg. Ég átti þá
heinia í Nýja-íslandi. Ég fór með gufubáti til Selkirlc og með
Ul 111:1 báti heim aftur. í Winnipeg dvaldi ég aðeins einn dag'.
§ þegar ég var að leggja af stað þaðan, bað mig einn af
' nningjum mínum þar að fara með bók fyrir sig til manns,
*eiu hann sagði, að héti Baldvin Helgason og ætti heima í
kirk. Ég varð við bón hans. Leitaði ég Baldvin uppi, strax
ég kom til Selkirk, og afhenti honum bókina.
Éaldvin Helgason hafði ég aldrei áður séð. Um þessar
jnnndir bjó hann í litlu húsi í Selkirk og vann að járnsíníði.
honum var dóttir hans, Helga Steinvör, og tvö börn
nnar, ef ég man rétt. Þau feðginin, Baldvin og Helga, tóku
llei rnjög alúðlega, og kom ég yfir í hús þeirra til þess að
e'ka nieð þeim kaffi eftir miðjan daginn, þá tvo eða þrjá
daga,
seni ég beið eftir bátnum, er ég ætlaði að fara með heim
tu _ ^ O
yja-íslands. — Ég man það, að Baldvin var fremur hár
naður vexti, höfðinglegur sýnum, vel máli farinn og við-
rótsþýður. Og Helga, dóttir hans, var mjög myndarleg kona,
sýnuni og gáfuleg.
en ég kom i hús þeirra feðginanna, var ég búinn að
'itneskju um það, að Helga Steinvör Baldvinsdóttir væri
j v"hákonan góða, sem nefndi sig nafninu Úndína. Ég hafði
' nokkur kvæði eftir hana, bæði í Heimskringlu og Öld-
. -l' Éinkum voru það kvæðin hennar, sem komið höfðu út
^ dinni, er vakið höfðu eftirtekt mína. Og ég mundi það,
0ft11 u_ Ólafsson (sem var ritstjóri Aldarinnar, þegar kvæðin
Un" ^n<^luu birtust þar) hafði farið lofsamlegum orðum
pj11 |lau- Hann sagði í grein, í fyrsta hefti Aldarinnar, að Ijóð
fy",^'1111 væri skáldskapur, að ekkert íslenzkt skáld þyrfti að
]eIUVer<5a S1S fyrir kvæðin hennar, að þau ættu fyrir sér
fr,lbl1 a^Ur en blöðin, sem þau birtust í, og að þau ættu
'mtíðarsæti í íslenzkum bókmenntum. Hann sagði, að þau
18