Eimreiðin - 01.10.1945, Síða 29

EIMREIÐIN
UM KIRKJUR
253
að stundum virðist hafa verið lialdið uppi eins konar starfsemi í
landinu, sem hefur skoðað öll trúarbrögð (nema „pólitíska“ trú)
fráleit og jafnvel skaðleg, þótt reyndar innan þessara Jiringa séu
bæði leikir og lærðir, sem líta öðruvísi og með meiri beilbrigði á
þessi mál, en virðast þar of ábrifalitlir, eða liafa verið.
Þetta fólk, sem öðlazt liefur þannig lagað mannlegt uppcldi,
lelur nærri sjálfsagt að afrækja kirkjurnar og einnig prestana,
nema að því leyti sem þeir væru lientugir í „þjónustu“ annarra
hagsmuna, með öðrum orðum lil veraldlegs áróðurs. Og af þessu
öllu dregur svo áframlialdandi yngra fólkið mjög dám, þótt ekki
tilheyri það beinlínis neinni ákveðinni „stefnu“. Bæði er nú það,
að „auðlærð er ill danska“, og svo þykir þetta á einn eða annan
veg frjálsmannlegt; cn að sjálfsögðu getur þetta tekið breyting-
um fyrir önnur ábrif og þá ekki sízt við persónulega reynslu,
sem þó sjaldnast á sér stað í kasti eða í bópum, beldur hjá ein-
unt og einum.
2. 1 öðru lagi þarf, eins og ýmsum er nú orðið Ijóst, skortur á
kirkjusókn ekki ætíð eða hjá öllunt slíkunt að stafa af vilja-
leysi eða mótþróa, beldur geta menn að sjálfsögðu við og við
verið við annaS bundnir, eða svo finnst þeim sjálfum, er þeir
telja svo ntikils um vert, að ekki megi sitja á haka, og verður að
viðurkenna, að suniar, en ekki nærri allar, „aðkallandi“ annir
gela verið þess eðlis, að varlega verður að fara í að kveða upp
áfellisdóm, og snertir jietta belgidagaliald yfirleitt. En auk þess
er nú, eins og kunnugt er, nokkuð almenn dreifing á guSsþjón-
Ustum, ef svo rnætti orða jtað, lögð upp í liendur fólksins, bæði
'Ueð ýmum góðum samkomum (unt aðrar santkomur tala ég ekki ),
°g einnig lieyra ltér undir liinar tíðu útvarpsmessur, sem ég
alls ekki vil lasta, en ntargt gott og guðrækið fólk finnur sér oft
°g tíðunt fullnægt nteð þeim, og vil ég ekki neita, að svo sé.
Að vísu ríkir sjaldnast ntikill liátíða- eða guðræknisblær yfir jtess-
llln athöfnum bjá blustendum og mjög öðru vísi en í kirkjunt,
eir jtó er fullvíst, að með þessum bætti liefur guðsþjónustau
nkontið til“ ntiklu fleiri en var eða verið gæti, sem sé gantal-
ntenna og þeirra, sem sjúkir eru og farlama, og er jtað a. m. k.
Persónulega tekið ómetanlegt og meðal annars þess vegna ekki
gerlegt eða réttmætt að kippa þessu burt; einungis virðist liér
um að ræða fyrirkoinulagið eða guðsþjónustutímana, livort lieppi-