Eimreiðin - 01.10.1945, Side 78

302
ELLIIIEIMILIÐ
EIMREIÐIN
þið um að ég gæfi líka eitthvað svolítið, t. d. eitt liundrað þúeund
krónur, lil þess að stofna rithöfunda- og listamannasjóð? Það
þarf ekki að vera meira. Svona rétt byrjun.
ANNA: Ha-----------?
TÓMAS: Hva---------------?
SNORRASEN: Ég lieyri á ykkur, að þið eruð hissa. En þessi
grey eru alltaf látin vera útundan í lífinu og liafa oftast hvorki
í sig eða á, flestir þeirra. Og maður verður þó að játa, að þeir
gera sitt hvað, sumir þeirra, til þess að skemmta manni. Ég
hef oft haft gaman af því að lesa það, sem þeir hafa skrifað,
einkum nú í legunni. Mér hefur dottið í hug að sjóðurinn væri
látinn heita „Gjafasjóður Snorrasens kaupmanns til styrktar
fátækum rithöfundum og listamönnum“. Ég læt listamennina
fljóta með, svona hinsegin. Það þykir líklegast viðkunnanlegra.
Þessum görmurn er enn meiri vorkunn, því það kaupa víst engir
þessi klessuverk þeirra, og þeir hafa þó sjálfsagt mikið fyrir
því að búa þau til, býst ég við.
ANNA: Þegar þú skýrir þetta svona, pabbi, þá fer ég að skilja
þig. Og mikið er hvað þér getur dottið margt fallegt í hug að
gera. En heldurðu nú annars bara, elsku pabbi, að þessir menn
hafi nokkuð gott af þessu. Það segja hreint allir menn, að þeir
kunni ekkert með peninga að fara, og svo séu þetta oftast óreglu-
menn.
TÓMAS: Þeir hafa ekkert vit á peningum. Þetta eru allt stór-
skuldugir menn og eftir því skuldseigir. Ég hef aldrei þorað að
lána neinum þeirra einn eyri — og þú víst ekki heldur, Snorra-
sen.
SNORRASEN: Nei, það lield ég ekki, Tómas. Og mér er þetta
svo sem ekki heldur neitt fast í liendi. Datt það svona rétt í
hug. Það er alveg rétt, sem þið segið. Þeir hafa ekkert vit á
peningum. Það mundi sjálfsagt allt fara í súginn hjá þeim, ef
þeir fengi eittlivað milli liandanna. Allt í súginn. Það er leiðin-
legt. En það er víst ómögulegt að hjálpa þeim. Þetta eru aum-
ingjar. Fer allt í súginn lijá þeim. Það þýðir ekkert að vera að
hugsa um að hjálpa þeim. Við látum þetta vera útrætt mál og
snúum okkur aftur að hiniu.
ANNA: Mér var að detta dálítid í hug út af þessu með skil-
málana; þetta, að hreppssjóður og einstaklingar éigi að borga af-