Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 39

eimreiðin
DRENGUU GÓÐUR
263
þykir fremur óskemmtilegt að vera á ferð í myrkri og vondu
veðri — og geri það ekki að þarflausu.
En við getum samt talað um erindi þitt, sagði fóstri minn, —
þótt Valgerður sé ekki komin lieim. Ég gerist forvitinn, því það
er óvanalegt, að þú takist ferð á liendur liingað. —
Ég sé,'að Runólfur litli er liáttaður, sagði Böðvar. —- Er liann
lasinn?
Fóstri minn kvað svo vera. — Það er kvef og liitavella; er að
hatna, vona ég. —
Heldurðu, að liann sofi? sagði Böðvar. — Ég vil umfram allt
tala við þig alveg í einrúmi.------
Ég lieyrði, að fóstri minn kom að rúminu og beygði sig niður
að mér. Eg lézt sofa.
Drengurinn sefur vœrt, sagði fóstri minn og settist aftur. Þeir
töluðu lágt. — Það var kalt frammi í stofu og mundi taka nokkra
stund að leggja þar í ofninn og liita upp.
1 sama bili kom stúlka inn með kaffi, og féll samtalið að miklu
leyti niður, á meðan þeir drukku það. — Ég kúrði mig niður í
rúminu, en sofnaði ekki. —
Þegar stúlkan liafði borið fram af borðinu og lokað á eftir
sér liurðinni, varð ég þess aftur var, að fóstri minn kom að
rúminu og atliugaði livort ég svœfi. Svo settist liann aftur niður
°g sagði: Jæja, Böðvar minn, er þá ekki rétt að heyra erindið? —
Jú, það verður víst svo að vera, sagði Böðvar. — Það er nú
ekkert skemmtilegt, en það vil ég segja þér strax, Hákon, að
°kkar fólki beggja, mínu og þínu, er málið í rauninni óviðkom-
andi. Maður í vandræðum liefur leitað til mín, og nú leita ég
aftur ráða til þín og konu þinnar. Ég er ekki að liæla ykkur,
þótt ég segi það, að það er álit allra, að til ykkar Valgerðar sé
gott að leita lieilræða. — Nú, — þú þekkir Odd í Austurdal? —
Ég þekki manninn í sjón, sagði fóstri minn, — en varla meira.
En ég þekkli Maríu, konu hans og þær mæðgur, Þóru dóttur
hennar; luin var hér nokkra mánuði í fyrravetur að læra hitt
°g annað lijá Valgerði. —
'— Nú þarf ég að bæla dálitlu inn í söguna,“ sagði Runólfur. —
^Austurdalur var stór fjallajörð og góð, skammt frá Urðardal.
Eyrir fimm — sex árum liafði þá búið þar ekkja, María að nafni,
r»mlega fertug að aldri, fríð kona og auðug vel. Til hennar réðst