Eimreiðin - 01.10.1945, Blaðsíða 64

288
I'ÁGÆT FRÆNDRÆKNl
EIMREIÐIN
„Mig furðar hreint ekki á þessari spurningu þinni,“ sagði
Thorburn og brosti góðlátlega. „En eins og ég gat um áðan, þá
var amma mín fróð og sannsögul kona, og lxún var sérstaklega
ættfróð. Hún sagði mér oft margt um íslenzkan mann, sem var
ágætt skáld og kom frá Islandi til Orkneyja snemma á elleftu
öld og kvæntist þar, og var konan lians af liöfðingja-ætt. Hann
fór ekki aftur til Islands, en bjó í Orkneyjum og dó þar. Hann
átti tvo syni og f jórar dætur. Og amma mín var afkomandi einnar
dætra þessa íslenzka skálds, og bét hún Oddný.“
„Hvað bét íslenzka skáldið?“ sagði ég.
Thorburn sagði mér nafn skáldsins, en því lief ég gleymt, því
að liann bar það fram óíslenzkulega. Samt rámar mig í það, að
nafnið, sem liann nefndi, hefði líkst nafninu Arnór.
„Allt þetta,“ sagði Tborburn,“ sem amma mín sagði mér um
ætt mína til forna og Island og íslendinga, vakti mjög eftirtekt
mína, og blýddi ég á það með mikilli aðdáun. Og mér varð strax
á æskuárum mínum innilega hlýtt til þjóðarinnar íslenzku, en
engum öðrum Islending en þér bef ég kynnzt. Eg sá að vísu
nokkra af þeim einbleypu, íslenzku mönnum, sem fluttust liingað
í fylkið frá Ontario baustið 1874, og mér leizt vel á þá, en af
engum þeirra bafði ég nein veruleg kynni. Mig liefur oft langað
til að takast ferð á liendur til íslenzku nýlendunnar, sem er á
ásunum fyrir austan Musquodoboit-dalinn, og dvelja þar að
minnsta kosti vikutíma og kynnast þar fólkinu, sem ég kalla
ættfólk mitt. Og nú veiztu það með áreiðanlegri vissu, af bverju
ég lield því ávallt fram, að ég sé af íslpnzku bergi brotinn.“
Margt fleira sagði Tborburn mér af því, sem anima lians bafði
sagt bonum um norræna fornmenn í Orkneyjum, en flestu af
því bef ég nú gleymt. En ég man, að sumt af því voru skemmti-
legar frásagnir um tvo Orkneyjajarla. Nöfn þeirra man ég ekki.
En ég ímynda mér nú, að það liafi verið þeir Rögnvaldur Brúsa-
son og skáldið og gleðimaðurinn Rögnvaldur kali Kolsson.
Þetta var í síðasta sinn, sem ég sá bin góðu Tliorburns-hjón.
Að skilnaði lagði Tborburn fimm-dollara seðil í lófa minn, en
frú Tborburn gaf mér smásögurnar The Chimes og A Chrisimas
Carol eftir Charles Diekens. Og þau árnuðu mér allrar baming]11
og blessunar.