Eimreiðin - 01.10.1945, Blaðsíða 84

308
DÁLEIÐSLAN OG DRAUMALANDIÐ
EíMREXÐIM
sem koma í ljós við sálkönnun,
standa eigi að síður í nánu sam-
bandi innbyrðis og álirif þeirra
eigi síður.
Ottó Stoll, prófessor, sagði
eitt sinn með mestu rósemd við
mann nokkurn, sem fór fyrir-
btlegum orðum um dáleiðslu,
að hann myndi dreyma sjálfan
djöfulinn í eigin persónu nótt-
ina eftir á miðnætti. Mannaum-
inginn varð bvumsa við; hann
varð strax liálfórólegur og
reyndi um kvöldið að lialda sér
vakandi til þess að verða ekki
fyrir þeim ófögnuði, sem lion-
um var spáð. En þrátt fyrir
þær tilraunir tókst honum ekki
að vaka, því fáeium mínútum
fyrir kl. 12 á miðnætti sofnaði
liann útaf í stólnum, þar sem
liann sat. Og þegar klukkan sló
tólf, vaknaði hann við það, að
lionum fannst djöfullinn standa
frammi fyrir sér í mannlegri
mynd, alveg eins og sagt liafði
verið fyrir. Draumurinu bafði
reynzt nákvæmlega eins og pró-
fessorinn sagði.
1 djúpum dásvefni verður
draummyndin, sem dávaldur-
inn þrýstir á liuga sjúklings
síns, miklu verulegri í vitund
lians en nokkur venjulegur
draumur. Á ferðum sínum inn á
þetta draumaland lifir liann
raunverulegra lífi en sjálfur
veruleikinn getur orðið. Það er
dávaldurinn, sent segir fyrir um
þessar ferðir, og liann getur not-
að vald sitt til að veita sjúk-
lingnum liina blessunarríkustu
lækningu. Útslitinn, örþreyttur
verkamaður getur á þennan
bátt orðið sem nýr maður á
fáeinum mínútum. Á drauma-
landi dáleiðslumiar má láta
bann reika um svala sjávar-
strönd í björtu sólskini stunars-
ins og anda að sér liressandi
hafgolunni, djúpt og endur-
nærandi. Það má láta bann
finna livernig segulkraftur nýs
lífs streymir inn í líkama bans
um lófa lians og iljar, unz liann
er blaðinn þessari dásamlegu
lífsorku. Eftir að liafa þrýst
þessari draummynd í liug hans
svo sem tuttugu til fjörutíu
mínútur, þar sem bann reikar
um ströndina endalausa, getur
dávaldurinn vakið liann og lát-
ið bann ekkert muna af
draumnum, en lilaðinn þeirri
orku, mætti og endurnæringu,
sem gerir liann að nýjum manni
og getur eftir ástæðvun varað í
eina til fjórar vikur — eða
lengur.
Um eðli dáleiðslu bef ég áð-
u r ritað sérstaklega.* Hér vil ég
aðeins minna á einfalda skýr-
*) „Dáleiðsluvísindi“ (Rider &
Co.). „Eðli dáleiðslu“ (Medical
World, 31. dez. 1943).