Eimreiðin - 01.10.1945, Blaðsíða 57

EIMREIÐIN
FÁGÆT FRÆNDRÆKNI
281
reynir til að selja þau. A3 vísu er sjaldan mikið upp úr því að
hafa fyrst í stað, en flestir eða allir blaðadrengir selja þó nokkur
blöð á hverjum virkum degi, ef þeir eru duglegir. Ég ímynda
mér, að ötull drengur, eins og þú ert, gæti inn unnið sér að
minnsta kosti 25 cents á bverju kvöldi. Reyndu þetta, frændi
minn.“
Og ég fylgdi fúslega ráðum frændkonu minnar. Ég keypti
undir eins nokkur eintök af kvöldblaðinu og hljóp og lientist
áfram, fram og aftur um fjölförnustu göturnar, og hrópaði af
öllum mætti, liverjar belztu fréttirnar væru. Og ég seldi að
lokum öll blöðin, sem ég keypti fyrsta kvöldið, eftir að bafa
hlaupið og Iirópað í sífellu í tvo eða þrjá klukkutíma. Keppi-
nautar mínir voru margir og þaulæfðir við þetta starf; og bvar
sem ég kom, voru blaðadrengir þar í nándinni og seldu mörgum
sinnum fleiri blöð en ég. En blöðin voru ekki svo mörg, sem
ég seldi það kvöld, að ég befði 25 cenls í hreinan ágóða.
Það sá ég samt fljótt, að ég hafði dálítið í aðra liönd með
því að stunda þessa atvinnu, og ég hélt því áfram að selja kvöld-
blaðið næstum allt sumarið. Og allan þann tíma gekk ég ber-
fættur. Samt fann ég ekki svo mikið til þess. Sum strætin, sem
ég fór um, voru að vísu steinlögð og sumir steinarnir lirufóttir,
og ég var á stundum dálítið sárfættur. En ég bafði vanizt því á
sumrin, í nýlendunni á Elgsheiðum, að ganga berfætlur í skóg-
inum, þegar ég var að smala kúnum.
Svo bar það við eitt kvöld seint um suinarið, að ég, sem cftar,
bljóp með kvöldblaðið eftir hinu svonefnda Graftonstræti, sem
var mjög fjölfarin gata. Þá gætti ég að því allt í einu, að maður
stóð fyrir utan allstóra búð, sem var binum megin í strætinu,
og benti mér að koma yfir um göluna til sín. Ég brá við skjótt
og liljóp yfir strætið í áttina til lians.
„Ég vil fá kvöldblaðið,“ sagði maðurinn, þegar ég var næslum
kominn lil lians.
1 því komu tveir blaðadrengir á mínu reki hlaupandi sunnan
gangstéttina og réttu fram blöð.
En maðurinn vildi ekki taka við þeirra blöðum. Hann rétti
fram hendina og tók við blaði af mér og rétti mér 25 centa
pening.
„Ég benti þessum dreng að koma vfir um strætið til mín,