Eimreiðin - 01.10.1945, Side 35

EIMREIÐIN
UM KIRKJUR
259
<im álfur keppt að því að gera guðshús sín vel og vandlega úr
garði og talið, að þar ætti listin aS ganga í þjónustu trúarlífsins,
sem og er eðlilegt, því að Iirein list er ein hin dásamlegasta gjöf
frá himni, sem einnig er ætlað að benda mönnum þangað, þ. e.
þróa þeirra beztu kenndir og lyfta huga þeirra frá duftinu til
haeða, þar sem andinn eilífi vakir, sem mannsandinn er brot af
°g getur sameinazt, nema liann saurgi sjálfan sig.
Hér og þar um lönd bera kirkjurnar, eldri og vngri, þessa ljósan
vottinn í sjálfri byggingu sinni. Þær mæna upp meðal þess, sem er
lágkúrulegt, þótt lnítt sé reist, og teygja eins og í lofgerð fagra
turna í loft upp, — í áttina til hins hinmeska ljóss. Og inni fyrir
þannig, að sáluhót er hverjum manni þar að dvelja. —
Þótt af vanefnum sé, getum vér í kirkjubyggingum einnig sleful
að því sama.
mokkbsar
STÖKUR*
Eftir Rannveigu Sigbjörnsson.
KILJA.
Kilja und kili stynur,
kilja i fjöllum dynur,
kilja kumlin sltekur,
kararóttann vekur.
Kilja á köldu hjarni,
kyndir bál á arni,
kilja á Kaldalóni
kallar eld af Fróni.
Á VORII SASKATCHEWAN. TIL ST. G. ST. (1916).
Blasir nú við bleikri jörð Ekki skortir einfalt mál,
blöðum prýddur skógur. orðaskrípin deyja,
Akra, skrýdda aldasvörð, þegar hann Stephan stígur á bál
um fer níddur plógur. stríðin göfgu að heyja.
VIÐ SKÓGARHÖGG í SASKATCHEWAN.
«
Dynur öxin, dunar fold,
djúp eru sár á meiðum,
blika söxin, blánar hohl,
blæðir mold af slteiðum.