Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 95

eimreiðin
RITSJÁ
319
lagsins. Aftur á móti fylgja engar
skýringar með vísunum í þessari
Njáluútgáfu, og er það galli, livað
sem allri stafsetningu líður.
Uin hitt hlutverk þessarar útgáfu,
„að vera góður gripur“, er það að
segja, að víst fer vel á því, að vandað
sé til hókar sem Njáiu, slíkl inerkis-
rit sem liún er. Verður heldur ekki
annað sagt, en að þessi útgáfa sé liin
glæsilegasla að ylra útliti. pappír
þykkur, letur smekklegt og form sem
á Viðeyjarútgáfu biblíunnar. Um
myndirnar, sem textanum fylgja, er
það að segja, að þær virðast niér sum-
ar mjög sæmilegar, aðrar hefðu gjarn-
an mátt missa sig. Hugleiðingar út-
gefanda um skáldskapar- og sann-
fræðigildi Njálu eru nokkuð út í hötl.
Enn er nieð öllu ósannað mál, að
Njála sé fyrst og fremst skáldrit. Það
er kunnugt, að uppi er — og hefur
verið — hópur manna, sem reynt hef-
ur að gera sem minnst úr sannfræði-
gildi íslendingasagna yfir höfuð. En
kenningar þeirra eru aðeins tilgátur,
hvað sem takast má síðar nð sarinu
i þessum efnum.
Sv. S.
Jónas Stefánsson frá Kuldbak: UR
ÚTLEGÐ. Winnipeg 1944.
Kvæðaliók þessi er gefin út á
kostnað Sigfúsar S. Bergmanns og
tileinkuð honum. Höf. er alkunnugt
Ijóðskáld meðal Vestur-íslendinga.
Hann fluttist lil Vesturheims 1918,
þá um þrítugt, og hefur jafnan kennt
sig við Kaldbak í Suður-Þingeyjar-
sýslu, þar sem hann er fæddur. Um
ást hans á gamla landinu og þrá hans
til að fá að sameinast aftur heima-
þjóðinni gefur kvæðið „Óður átt-
hagans“ góða hugmynd.
Ljóðin lýsa næmgeðja sál, opinni
fyrir vandamálum lífsins, djúpri
löngun til að kryfja þau vandamál til
mergjar og hera mörg með sér ást á
karhncnnsku og þrótti. Sem dæmi um
það síðast nefnda má nefna kvæðið
„Ég ann þér“, sem byrjar á þessa leið:
Ég ann þér, sem áveðra stendur
í illhryssing köldum
og kveinstafi hyrgir í barini,
þó hylurinn liarðni.
Ég ann þér, sem þorið og þroskann
í þögnina sækir,
þó líkama og sál þinni svíði,
þú segir ei neinum.
Lausavísur höfundarins eru margar
smellnar. Um ferskeytluna er þessi
vísa:
Ferskeytlan sinn fána har
fljót í andans brýnum.
Aldrei meira mannvit var
mælt í fjórum línum.
Ljóðelskir landar hér austan Iiafs-
ins munu liafa ánægju af að kynu-
ast þessari hók.
Sv. S.