Eimreiðin - 01.10.1945, Qupperneq 62

286
FÁGÆT FRÆNDHÆKNI
EIMREIÐIN
burn, og játaði liún því. Rétti ég lienni þá böggulinn og kvaddi
hana því næst og lagði af stað heinileiðis; fór ég sömu leið og
ég hafði koinið.
Þegar ég kom í búðina, rétti Thorburn mér 50 centa pening
og sagði, að ég ætti þennan pening með öllum rétti, og að ég
hefði vel lil lians unnið.
„Komdu nú aftur til mín á morgun,“ sagði hann og klappaði
á kollinn á mér, „ég hef þá dálítið verk lianda þér að vinna.
Ég sé, að þú ert ötull og trúveröugur piltur, og mér þykir vænt
um að vita, að þú ert Islendingur og þess vegna frændi minn.
Ég segi þér það enn einu sinni, að ég er af íslenzku hergi brotinn.“
„En þú talar aldrei íslenzku við mig,“ sagði ég.
„Ég segi þér orsökina til þess síðar meir,“ sagði liann.
Daginn eftir kom ég aflur í búðina og átti tal við Tliorburn
kaupmann.
„I dag langar mig til þess, að þú farir heim til mín og lijálpir
konunni minni til að gera ýmislegt í liúsinu,“ sagði hann; „þar
eru nokkrir gólfdúkar, sem ryk er komið í, og það þarf að dusla
það ryk úr Jieiin. Treystir þú Jiér til að vinna Jiað verk?“
„Já, ég er fús til þess,“ sagði ég.
Ég fór nú strax af stað, og eftir stutta stund var ég kominn
lil hússins nr. 218 á Rósmargötu. Tók frú Tliorburn vel á móti
mér, og byrjaði ég undir eins á því að dusta rykið úr gólfdúk-
unum. Ég vann við það og ýmislegt annað J>ar í húsinu í ]»rjá
eða fjóra klukkutíma. Frú Tliorhurn var alltaf að ræða við mig
um ýmislegt. Hún var, án efa, stórgáfuð kona, og hafði verið skóla-
kennari í nokkur ár, áður en liún giftist. Þegar ég kvaddi hana
þennan dag, sagði hún mér, að sig langaði lil, að ég gæti eða
mætti sem oftast lijálpa sér við hússtörfin. Og fyrir vinnu mína
þennan dag fékk ég einn dollar í peningum.
Þannig gekk Jiað til langt fram á liaust, að ég vann ýmis liús-
störf á heimili Thorhurns-hjónanna og fór J»ar að auki við og
við með hréf og smáhöggla út um borgina fyrir kaupmanninn.
Öll Jiau smávik horgaði Thorhurn mjög vel og rausnarlega. Og
átti ég, Jiegar ég fór lieim til foreldra minna nokkru fyrir jólm,
liarlnær 35 dollara, sem ég liafði inn unnið mér lijá Thorburns-
lijónunum. Og þar að auki liafði ég liaft dálítið upp úr því
selja kvöldblaðið. Og vissulega fannst mér J»á, að ég vera að